Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Διοίκηση, συντονισμός & οργάνωση και όχι μόνο...

Για την πολιτική κατάσταση στην χώρα μας, τα ξέρετε. Για την οικονομική, τα ίδια.
Για τα διοικητικά στην ομοσπονδία μας;
Όλοι τα ξέρουν, όλοι τα "αντιλαμβάνονται" και όλοι σιωπούν. Η σιωπή όμως και η μη-αντίδραση, είναι ανοχή και σιωπηρή αποδοχή. Παντού, αν ξέρεις και δεν μιλάς, αν γνωρίζεις και δεν αντιδράς, είσαι συμμέτοχος και συνυπεύθυνος. Όχι των πράξεων, αλλά (τουλάχιστον) των συνεπειών που προκαλούν οι πράξεις. Και οι συνέπειες των "πράξεων" στο ελληνικό ταεκβοντο είναι πολλές και είναι και άσχημες.
Για χιλιοστή φορά θα ξαναπώ πως, "Το ελληνικό ταεκβοντο, στο σύνολό του, δεν βρίσκεται στην υψηλή θέση που του αρμόζει και που του ανήκει δικαιωματικά".

Δεν θα κάνω συγκρίσεις με τα άλλα αθλήματα, όμως δεν μπορώ να μην αντιδράσω στην πολιτική των επιχορηγήσεων από το κράτος μέσω της ΓΓΑ που ανήκει στο ΥΠ.ΠΟ.Τ.
Δεν μπορώ να μην δω τις ανισότητες που εκφράζει η πολιτεία μέσα από το ύψος των επιχορηγήσεων που δίνει και θα δώσει, στα διάφορα αθλήματα και στις ομοσπονδίες τους.
Ανακοινώθηκαν οι πίνακες με τα ποσά των επιχορηγήσεων για το 2012 και ρίχνοντας μια απλή ματιά σε αυτές φαίνεται ξεκάθαρα, ποιοι ευνοούνται και ποιοι υπο-χρηματοδοτούνται, αλλά και ποιοι αφήνονται στην μοίρα τους.

Ο Εθνικός Αθλητικός Σχεδιασμός (περισσότερο διαχωρισμός είναι τελικά, παρά σχεδιασμός) που καταρτίστηκε και εφαρμόστηκε, έχει γίνει, το λιγότερο, στο πόδι και άνευ "σχεδιασμού". Απλά μπήκαν τα αθλήματα σε κατηγορίες με χαρακτηρισμούς του τύπου "εθνικής σημασίας", "εθνικής προτεραιότητας", "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" κτλ. και αυτό ήταν όλο.
Επιχορηγήσεις 2012

Έτσι, χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς μελλοντικό σχεδιασμό και χωρίς να ληφθεί υπόψιν η πραγματικότητα και χωρίς να δίνεται ένα όραμα για το μέλλον. Για παράδειγμα αυτό το 1,5% που αντιστοιχεί στην επιχορήγηση του ταεκβοντο στο συνολικό ποσό των επιχορηγήσεων, τι μας δείχνει για την "εκτίμηση" που έχει η πολιτεία στο άθλημά μας;

Η πολιτεία βέβαια έβαλε αρκετές διαδικασίες ελέγχου για τις ομοσπονδίες, που θα πρέπει να πληρούν για να εκταμιευτούν τα χρήματα. Προϋποθέσεις όπως προϋπολογισμός, ισολογισμός και απολογισμός, που κάθε μια από τις ομοσπονδίες που λαμβάνουν δημόσιο χρήμα θα πρέπει να δίνουν λόγο για το που θα τα ξοδέψουν, πως τα ξόδεψαν και τέλος τι απέφεραν αυτά τα χρήματα στην βελτίωση του αθλήματος. Δεν συνεχίζω, όλα αυτά υπάρχουν και είναι γνωστά. Το αν τηρούνται και πως, είναι ένα άλλο θέμα και ίσως κάποια στιγμή να καταπιαστούμε και με αυτό.
Ε, καλά τώρα, και τι έπρεπε να γίνει; Θα ρωτούσε εύλογα κάποιος.
Και το διοικητικό μοντέλο και τα διοικητικά της ομοσπονδίας μας και ο Εθνικός Αθλητικός Σχεδιασμός, θα έπρεπε να αλλάξουν ριζικά και δομικά.
"Διοικώ" σημαίνει πως οργανώνω και καθοδηγώ τους πολλούς, αυτούς δηλαδή που υπηρετώ. Ο πρόεδρος ή όπως αλλιώς ονομάζεται η κεφαλή μιας διοίκησης θα έπρεπε να είναι ένα κεφάλι με μυαλό αλλά και με πολλά αυτιά, μαζί με όλους όσους απαρτίζουν την διοίκηση.
Θα έπρεπε να "ακούει" τους πάντες και ειδικά αυτούς τους οποίους προΐσταται και διοικεί. Θα έπρεπε να ακούει τα πάντα και συνεχώς και αν δεν υπάρχουν τα κανάλια για να ακούει την φωνή των "υφισταμένων" του, θα έπρεπε να τα φτιάξει.
"Διοικώ" δεν σημαίνει αποφασίζω και διατάσσω, αλλά σημαίνει ακούω, συνθέτω, οργανώνω, προτείνω και μεταφέρω προτάσεις και μετά από επεξεργασία και συλλογισμό καταλήγω να προτείνω δράσεις και κινήσεις. Οι αποφάσεις θα έπρεπε να γίνονται πάνω σε αυτά που ζητούν και θέλουν οι πολλοί, δηλ. οι σύλλογοι/σωματεία, οι προπονητές, οι αθλητές & οι αθλήτριες και όλοι όσοι εμπλέκονται.
Με κλειστές πόρτες, με γενική συνέλευση μια φορά το χρόνο, με αποφάσεις που δεν πέρασαν από επεξεργασία και δεν προέκυψαν από προτάσεις, ΔΕΝ γίνεται να πάμε μπροστά.
Δεν γίνεται να ανακοινώνεις μια απόφαση για όλους όταν δεν άκουσες σχεδόν κανέναν.
Δεν γίνεται να καταλήγεις σε δράση πάνω σε ένα πρόβλημα όταν δεν έχεις λάβει υπόψιν σου, τις προτάσεις και τις γνώμες για την λύση του προβλήματος.
Δεν γίνεται να πας προς ένα καλύτερο μέλλον, από ένα αγκυλωμένο παρόν που πολλές φορές είναι και ξεκομμένο από την ελληνική, την διεθνή και την παγκόσμια πραγματικότητα.
Αν δεν γίνουν κινήσεις να "ανοίξουν" τα αμφίδρομα κανάλια επικοινωνίας της διοίκησης με τους διοικούμενους, ΔΕΝ πρόκειται να πάμε μπροστά, αλλά θα συνεχίσουμε να κάνουμε κύκλους πάνω σε μια καθοδική πορεία.
Το "όλοι μαζί μπορούμε" είναι ένα σύνθημα που μπορεί να βρει πρακτική εφαρμογή μόνο όταν συμμετέχουν και συνεργάζονται ΟΛΟΙ, μαζί.
Πολλά μυαλά είναι καλύτερα από λίγα ή ένα.
Ηγέτης δεν είναι αυτός που βρίσκεται πιο ψηλά από όλους, αλλά αυτός που μπορεί να τους βάλει όλους σε μια κοινή πορεία. Είναι η κοινή συνισταμένη και συνισταμένη χωρίς συνιστώσες δεν μπορεί να υπάρξει.


Ξαναγυρίζοντας στις επιχορηγήσεις. Η πολιτεία καλώς-κακώς έβγαλε έναν τρόπο και καθιέρωσε διαδικασίες για να δίνει χρήματα στις αθλητικές ομοσπονδίες. Στην δικιά μας ομοσπονδία έδωσε ένα ποσό, 500.000 ευρώ. Αυτά τα χρήματα είναι λίγα αν τα σκορπάς και είναι πολλά αν τα επενδύεις σωστά
Θα μπορούσε να είναι και περισσότερα, αν δείξουμε  στην πολιτεία ποιοι είμαστε, πόσοι είμαστε, τι κάνουμε και ποιο είναι το πραγματικό μας μέγεθος.
Διαφημίζουμε και προβάλουμε όσο θα έπρεπε τις χιλιάδες των αθλητών/-τριων μας (παιδιά, έφηβοι και ενήλικες), όσο θα έπρεπε τις εκατοντάδες των συλλόγων σε όλη την Ελλάδα, το πολυπληθές και λαοφιλές άθλημα μας, με τις δεκάδες των αγωνιστικών διοργανώσεων και τις εκατοντάδες των συμμετοχών σε κάθε μια από αυτές; 
Όχι, δεν το κάνουμε, δεν μπαίνουμε στο "μάτι" της πολιτείας, με την καλή έννοια. 
Καθόμαστε και περιμένουμε να μας δουν και να μας εκτιμήσουν χωρίς να διεκδικούμε και να δείχνουμε ποιοι και πόσοι είμαστε.
Αν όλα τα παραπάνω δεδομένα του αθλήματος μας δεν είναι αντικειμενικά κριτήρια που δηλώνουν ότι είμαστε από τα μεγαλύτερα (ίσως και το μεγαλύτερο) αμιγώς ερασιτεχνικό ατομικό άθλημα στην Ελλάδα, τότε τι άλλο θα μπορούσε να είναι αντικειμενικό κριτήριο;
Τι θα πρέπει να γίνει για να ξυπνήσουμε και να δείξουμε την δύναμη που έχουμε ως άθλημα, για να μας δει και η πολιτεία;

Το WTF ταεκβοντο σήμερα, στην χώρα μας, είναι ένα μεγάλο και λαοφιλές άθλημα και αυτό θα πρέπει να το "φωνάξουμε" για να το ακούσει και η πολιτεία.


Σίμος Δαλκυριάδης

2 σχόλια:

  1. paidiki stathmoi kai paidotopoi exoun ginei i sullogoi kirioi mou kai eseis baptizete ta mora ton 5 kai 6 xronon athlites ????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρε συ, fights, αυτά τα "μωρά" των 5 & 6 ετών είναι η "μαγιά", αν δεν τα προσέξουμε, δεν θα έχουμε. Μπορεί όντως να μην είναι αθλητές ακόμα, αλλά αν τα αφήσουμε στην τύχη τους, θα γίνουν ποτέ;
    Και ακόμη χειρότερα, όταν αρχίσουν να "γίνονται" αθλητές (Π/Κ και Ε/Ν), κάνουμε κάτι που θα "ξεχωρίσει" τους εν δυνάμει πρωταθλητές ή έστω αυτούς που έχουν την "στόφα" και την προοπτική να γίνουν αθλητές αξιώσεων;
    Προσέχεις για να έχεις... Αν δεν προσέχεις, ΔΕΝ έχεις.
    Μένεις με τον "κούκο" και αυτόν "ξεπουπουλιασμένο".-

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σχολιάστε