Ελληνική Δικαιοσύνη και blogging

[#]Τα blogs στο internet αποτελούν μια μεγάλη, ενεργή και "ζωηρή" κοινότητα. Υπάρχουν δεκάδες blog για κάθε θεματολογία και οι συμμετέχοντες σε αυτά έχουν και άποψη και γνώμη και το "θάρρος" να την λένε. Κάποιες φορές η φρασεολογία των σχολιαστών μπορεί να "ξεφεύγει" από κάποια όρια, όμως όπως και σε κάθε συζήτηση και ανταλλαγή επιχειρημάτων, υπάρχουν πάντα και "τα εκτός ορίων" λεγόμενα και οι έντονοι διαξιφισμοί. 

Λίγο-πολύ η ίδια η κοινότητα και οι διαχειριστές των blogs βάζουν τα όρια και τις προϋποθέσεις στους σχολιασμούς, ένα είδος αυτοκριτικής και αυτοελέγχου. Ακόμη και όταν κάποια blogs έχουν πλήρη ελευθερία στο τι και πως γράφουν και στο τι και πως σχολιάζουν, η ίδια η κοινότητα των bloggers χωρίζει "τους αμνούς από τα ερίφια". 

Δεν είναι απόλυτη η επιρροή που ασκούν (όπως συμβαίνει πολλές φορές με τον μη-αμφίδρομο τύπο και την τηλεόραση), αλλά δεν είναι και μηδαμινή. 

Το βασικό χαρακτηριστικό των blogs, θα λέγαμε, είναι η ζωντάνια τους και η αμεσότητά τους, κάτι σαν ανοιχτής ακρόασης τηλεφωνική συνδιάλεξη. Οι ρίζες του blogging πηγάζουν από τον παλιό καιρό του IRC (αμφίδρομες online συζητήσεις, σε ένα κάπως απλό ορισμό). 

Η τεχνολογία δεν ανακαλύπτει το παρόν, το βοηθά όμως και το εξελίσσει. Τα blogs είναι μια εξέλιξη της επικοινωνίας, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και τις ιδιαιτερότητες τους. 

Η λογοκρισία στα blogs, όταν επιβάλλεται απ' έξω, θα πρέπει να αντιμετωπίζετε ως περιορισμός στης ελεύθερης επικοινωνίας και του δικαιώματος (για μένα υποχρέωση) να λες αυτό που πιστεύεις, αυτό που σκέφτεσαι και τελικά αυτό που θέλεις, ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, μπαίνοντας όμως ταυτόχρονα κάτω από την κρίση και την βάσανο της αντίθετης άποψης που μπορεί να έχουν οι άλλοι.

Στην Ελλάδα και στο νομικό μας σύστημα, υπάρχουν πολλά κενά και η διαδικασία θεσμοθέτησης και συγχρονισμού του νομικού κατεστημένου με την καλπάζουσα πραγματικότητα είναι πολλές φορές, σχεδόν πάντα, αργή και πολύ πίσω από τις εξελίξεις. 

Μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει ένα ξεκάθαρο και οριοθετημένο πεδίο για τα blogs και την σύνδεσή τους με νομικές έννοιες όπως "δυσφήμηση", "συκοφαντία", "εξύβριση", "προβολή" κτλ. Για την ακρίβεια, οι δικαστικές αρχές λειτουργούν ως προς τα blog με την λογική του "βλέποντας και κάνοντας" και κατά περίπτωση. Σιγά-σιγά όμως χτίζεται ένα νομικό πλαίσιο και ένα νομικό παρελθόν που αργά μεν, σταθερά δε, θα μας οδηγήσει σε ένα νομικό κατεστημένο και στην νομοθέτηση-θεσμοθέτηση νόμων και αρχών που θα "πιάνουν" τα θέματα που προκύπτουν από την λειτουργία των blogs.

Η τελευταία εξέλιξη σε αυτό το σήριαλ (γιατί για σήριαλ πρόκειται) ήταν η αθωωτική απόφαση δικαστηρίου για ανάρτηση σε blog. Όπως ήταν αναμενόμενο η κοινοτήτα των bloggers στην Ελλάδα "βούηξε" με την είδηση και σχεδόν όλα τα blogs (ενημερωτικά και μη) την αναδημοσίευσαν. Με την σειρά μας την αναδημοσιεύουμε και εμείς:

Τετάρτη, 2 Νοέμβριου, 2011

«Εγκλημα διά του Τύπου δεν συντελείται στην περίπτωση των ιστολογίων».

Η ανωτέρω δικαστική άποψη, επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε λόγω των συνεχών διώξεων των κατόχων blog πανελλαδικά, περιέχεται στο σκεπτικό του υπ' αριθμ. 64/2010 πολυσέλιδου βουλεύματος του.

Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ηλείας, το οποίο αθώωσε τον υπογράφοντα για ανάρτηση στο blog του που αφορούσε τον πρώην αντιδήμαρχο της Ζαχάρως.Οπως αναφέρεται:
«Το ιστολόγιο είναι μια τεχνική εφαρμογή στον παγκόσμιο ιστό και ειδικότερα μια ιστοσελίδα εν είδει προσωπικού ημερολογίου, ο κάτοχος-διαχειριστής του οποίου (blogger) καταγράφει και ανακοινώνει τις απόψεις του για διάφορα ζητήματα που αυτός επιλέγει. Είναι δημοσίως προσιτό θεωρητικά σε όλους τους χρήστες του Διαδικτύου, οι οποίοι ανταποκρινόμενοι στα ερεθίσματα που λαμβάνουν από την ανάγνωση των απόψεων του κατόχου-διαχειριστή του ιστολογίου, δύνανται να απαντήσουν στις απόψεις του γράφοντος και ανακοινώνοντας στο ίδιο ιστολόγιο τα δικά τους σχόλια, τα οποία είναι επίσης αναγνώσιμα. Ο κάτοχος-διαχειριστής έχει την τελική δυνατότητα με τη χρήση στοιχείων πρόσβασης να επιλέγει τους αναγνώστες του ιστολογίου του και ακόμη να αποφασίζει αυτός αν και ποιοι από τους αναγνώστες επιτρέπεται να ανακοινώσουν τα δικά τους σχόλια σε αυτό».

«Επομένως, το ιστολόγιο είναι ένα διαδραστικό μέσο επικοινωνίας αόριστου αριθμού προσώπων και στο σημείο αυτό διαφέρει από τις ιστοσελίδες που διατηρούν τα μέσα ενημέρωσης στο Διαδίκτυο, διότι η διαμόρφωση του περιεχομένου του δεν αποφασίζεται μόνο από τον κύριο και τους δημοσιογράφους του μέσου ενημέρωσης αλλά από τους χρήστες του Διαδικτύου, οι οποίοι είναι αναγνώστες του ιστολογίου».

«Το γεγονός ότι ο κάτοχος-διαχειριστής του ιστολογίου δεν υποχρεούται να χρησιμοποιεί τα αληθινά στοιχεία του αλλά δύναται να εμφανίζεται στους αναγνώστες του χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο, ούτως ώστε κανείς από τους επισκεπτόμενους το ιστολόγιό του να μη γνωρίζει την αληθινή του ταυτότητα, δεν αναιρεί τον χαρακτηρισμό του ιστολογίου ως ηλεκτρονικού εντύπου, διότι άλλωστε και στα γραπτά έντυπα παραδοσιακής μορφής είναι συνήθης η αρθρογραφία με ψευδώνυμο».

Και σε άλλο σημείο τονίζεται:
«Ελλείψει νομοθετικής ρύθμισης και νομολογιακής επίλυσης του υπό έρευνα ζητήματος, η αντιμετώπιση του αναφυέντος κενού νόμου επιτυγχάνεται με αναλογική εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας, τόσο σε επίπεδο ουσιαστικού όσο και σε επίπεδο δικονομικού ελέγχου».
«Στο ιστολόγιο δεν υπάρχει η συνήθης ιεραρχική δομή οργάνωσης που απαντάται στα παραδοσιακά έντυπα, δηλαδή δεν υπάρχει ιδιοκτήτης, εκδότης, διευθυντής, συντάκτης, ούτε απαντώνται τα αντίστοιχα πρόσωπα που προβλέπει ο Νόμος 1178/1981 για τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς».