Τα παραλειπόμενα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ε/Ν 2011

[#] Πέρασαν κάποιες μέρες από το τέλος της διοργάνωσης. Μέστωσαν οι απόψεις και καταστάλαξαν οι γνώμες. Ολοκλήρωσα και τις απαραίτητες συνεντεύξεις με προπονητές και αθλητές και αθλήτριες που συμμετείχαν ή βρέθηκαν εκεί. Ας κάνουμε λοιπόν έναν απολογισμό και μια αναθεώρηση πάνω σε αυτά που δεν ήταν στο προσκήνιο, σε αυτά που δεν τα “πιάνει” και τόσο εύκολα το φως των προβολέων. 

(Σημείωση: το άρθρο ξεκίνησε με την λογική, να είναι μια σύντομη αναφορά σε κάποια “όχι και τόσο γνωστά” θέματα από την διοργάνωση. Ζητάμε την κατανόηση σας για το ότι τελικά μας “βγήκε” πολύ πιο μεγάλο από ότι το σχεδιάζαμε).  

Καταρχήν, οι παράμετροι που “παίζουν” ρόλο στην έκβαση ενός αγώνα ταεκβοντο είναι πάρα πολλοί και μερικές φορές είναι και χαοτικοί, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια διοργάνωση με πολλούς αγώνες. Ενημερωτικά, ας μάθουμε μερικά στοιχεία για την διοργάνωση στην Πάφο της Κύπρου:
4 ημέρες αγώνων,
10 κατηγορίες αθλητών (έφηβοι) και 10 κατηγορίες αθλητριών (Νεανίδες), σύνολο 20,
43 χώρες στις συμμετοχές με τις εθνικές τους ομάδες 
(42 τελικά γιατί δεν ήρθε η Βοσνία-Ερζεγοβίνη),
220 αθλητές, 177 αθλήτριες, 397 σύνολο από τις δηλώσεις συμμετοχής 
(τελικά ήταν λιγότεροι αυτοί που αγωνίστηκαν, από τους 1ους αγώνες και της κατάταξης, που έγιναν, βγαίνουν τα εξής σύνολα: 187 αθλητές και 159 αθλήτριες, σύνολο 346),
Έγιναν, 220 αγώνες κατάταξης, 80 αγώνες στις 8άδες, 40 αγώνες στις 4άδες και 20 τελικοί, 360 συνολικά αγώνες,
Κερδήθηκαν συνολικά 6.191 πόντοι (3.039 με μπλε θώρακα και 3.152 με κόκκινο),
Είχαμε συνολικά, 31 αγώνες που κρίθηκαν με “Ξαφνικό θάνατο”, 7 με Κ.Ο., 308 με το σκορ, 3 από ποινές, 1 RSC (ο διαιτητής διέκοψε τον αγώνα), 10 με WDR (ο ένας αθλητής αποσύρθηκε),
Δείτε το παρακάτω πίνακα για τις πρώτες 10 εθνικές ομάδες (με ταξινόμηση στο σύνολο των πόντων που κέρδισαν): Πίνακας Συνόλων ανά Χώρα

Αρκετά με τους αριθμούς και τα στατιστικά, ας δούμε τώρα τα πιο ουσιώδη.
Βασική παράμετρος που έπαιξε κύριο ρόλο σε αυτή την διοργάνωση ήταν “ο βαθμός εξοικείωσης με το PSS της Daedo”. Η παράμετρος αυτή ήταν τόσο σημαντική γιατί, όσοι αθλητές/-τριες ήξεραν και είχαν προετοιμαστεί για αγώνες με το συγκεκριμένο PSS είχαν κάποιο “αβαντάζ” σε σχέση με τους άλλους αθλητές/-τριες, που είτε ήταν συνηθισμένοι να αγωνίζονται με το PSS της LaJust, είτε δεν είχαν μάθει ακόμα καλά τα “κόλπα” του PSS της Daedo.
Να σημειώσουμε πως τα πατουσάκια (sensor socks) που χρησιμοποιήθηκαν ήταν και τα παλιά, τα πρώτα που είχαν βγει και είχαν κυκλοφορήσει ευρέως και τα καινούρια (υπήρχε σταντ της Daedo στο στάδιο από τον αντιπρόσωπο της Daedo στην Κύπρο), οπότε να υποθέσουμε πως κάποιοι αθλητές/-τριες ήταν με τα παλιά και κάποιοι αθλητές/-τριες ήταν με τα καινούρια πατουσάκια.
Τα καινούρια πατουσάκια είχαν ανακοινωθεί από την WTF ότι θα χρησιμοποιηθούν στο Baku, στο Παγκόσμιο Προολυμπιακό Τουρνουά Πρόκρισης, και μάλιστα είχε πει πως, θα τα έδινε δωρεάν στους αθλητές που θα συμμετείχαν εκεί και πως θα μπορούσαν οι χώρες να αγοράσουν και έξτρα ζεύγη σε χαμηλές τιμές. Τελικά οι αγώνες εκεί έγιναν με τους απλούς θώρακες και το “θέμα” με τα νέα πατουσάκια της Daedo ξεχάστηκε και πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Ανακοίνωση της WTF για τα νέα sensing socks (πατουσάκια) της Daedo

Γιατί επιμένω στα πατουσάκια; (παλιά και νέα, που και τα δυο είναι μεν αναγνωρισμένα και άρα έγκυρα για χρήση, όμως δεν είναι και το ίδιο πράγμα)
Γιατί έχουν σημαντικές διαφορές στην κατασκευή τους (η WTF είχε πει πως τα νέα είναι “πιο βελτιωμένα”). Για την ακρίβεια έχουν σε διαφορετική θέση τους αισθητήρες και οι αισθητήρες αυτοί καθ' αυτοί έχουν και διαφορετικό μέγεθος (επιφάνεια). Αν σε έναν αγώνα βάλουμε τους αθλητές να φορέσουν τον ίδιο θώρακα και διαφορετικά πατουσάκια (ένας τα παλιά και ο άλλος τα νέα) τότε “αλλιώς” θα δίνει το PSS τους πόντους για τον έναν και “αλλιώς” για τον άλλον, για τα ίδια χτυπήματα. Γενικά το σύστημα της Daedo έχει μια “ευαισθησία” στο πως έρχεται σε επαφή ο κάθε αισθητήρας από το πατουσάκι με τον θώρακα, πράγμα που επηρεάζεται άμεσα από την θέση των αισθητήρων πάνω στα πατουσάκια αλλά και από τον τρόπο που χτυπά ο αθλητής.
Από αυτά που μας είπαν αθλητές και προπονητές μας που ήταν εκεί, στο στάδιο στην Κύπρο, καθώς και από τους αγώνες που είδαμε στο Dartfish.tv, βγαίνει το συμπέρασμα πως, αν χτυπήσεις δυνατά αλλά η επαφή του αισθητήρα είναι “μερική” (πχ. σε μια κλωτσιά στον κορμό με ταχύτητα και δύναμη αλλά με το ταρσό να μην είναι τελείως γυρισμένος προς τον θώρακα ή να ακούμπα μόνο το κάτω μέρος του ταρσού κοντά στα δάχτυλα) τότε το PSS της Daedo “δεν γράφει πόντο”. Μια από τις αθλήτριες μας που πήραν μετάλλιο, μας είπε χαρακτηριστικά: “Στους πρώτους 3 αγώνες μου, χτύπησα πάνω από 10 μπάλτουμ με δύναμη και ταχύτητα, που “ακούστηκαν” μέχρι τις κερκίδες και ταρακούνησαν την αντίπαλο, αλλά δεν πήρα ούτε έναν πόντο από αυτά, ενώ κάτι πολύ πιο χαλαρά χτυπήματα (δεύτερα και άμυνας) μου έδωσαν πόντους”.

Ακόμα και η “τακτική – στρατηγική” που ακολούθησαν αθλητές με “πείρα” πάνω στο σύστημα (από ότι έδειξαν οι αγώνες) κατάφεραν να πάρουν πόντους που ούτε στο παλιό χειροκίνητο σύστημα δεν θα τους έδιναν οι κριτές. Κάτι “ξώφαλτσα” και “χαλαρά” χτυπήματα έδιναν πόντους (στον θώρακα). Να σημειώσουμε ειδικά, και τα “χτυπήματα-σπρωξίματα” με την πατούσα (μίρο ή γιοπ τσάκι στον κορμό) που με ελάχιστη δύναμη έδιναν πόντους!!!
Ας μην ξεχνάμε και το ότι, πολλές από τις εθνικές ομάδες των άλλων χωρών έχουν μεγάλη εμπειρία σε αγώνες με το σύστημα της Daedo, αφού οι περισσότεροι από τους αθλητές και αθλήτριες τους, έχουν σταθερή και εκτενή συμμετοχή στα ETU A-Class OPEN που διοργανώνονται σε Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Ολλανδία, Σουηδία, Γαλλία, Κροατία, Σερβία, Ρωσία (από φέτος) και στην Ισπανία από όπου είναι και η Daedo, που είναι ισπανική εταιρία. Οι υψηλές βαθμολογίες που είχαν οι αθλητές των αντίστοιχων χωρών στο taekwondodata προέκυψαν και από τις διακρίσεις τους σε αυτές τις διοργανώσεις (αν ρίξτε μια ματιά στην σελίδα με τα ETU OPEN [ETU Open A-Class Διοργανώσεις Taekwondo 2011] θα δείτε πως οι περισσότερες από τις διοργανώσεις φέτος έχουν γίνει με Daedo).

Λόγω του ότι θα είναι και το μοναδικό αναγνωρισμένο PSS από την WTF από εδώ και πέρα, σε όλες τις επόμενες διοργανώσεις, στα Προολυμπιακά Τουρνουά Πρόκρισης αλλά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες Λονδίνο 2012, θα γίνεται χρήση μόνο των Daedo στους αγώνες. Η WTF μάλιστα “κάνει” αγώνα για να σταματήσει η χρήση των LaJust, αφού πολλές εθνικές ομοσπονδίες αλλά και ηπειρωτικές ενώσεις, έχουν αγοράσει μόνο τα συστήματα της LaJust. Σε μια έντονη “διαμάχη” πρόσφατα, που υπήρξε ανάμεσα στην WTF και την PATU (Παναμερικανική Ένωση Ταεκβοντο), η Παγκόσμια Ομοσπονδία ούτε λίγο ούτε πολύ, “έτριξε τα δόντια” στην PATU και τον πρόεδρο της για την απόφαση του τελευταίου να χρησιμοποιηθούν τα PSS της LaJust στους Παναμερικανικούς Αγώνες και σε άλλες μεγάλες διοργανώσεις στο Μεξικό. Η απόφαση άλλαξε και τελικά χρησιμοποιήθηκαν τα Daedo, η “αλλαγή” στην απόφαση έγινε μετά από την επισήμανση της WTF πως, όποιοι αγώνες γίνουν με σύστημα που δεν αναγνωρίζει η ίδια δεν θα έχουν και την έγκρισή της και δεν θα συμπεριληφθούν τα αποτελέσματα στην παγκόσμια κατάταξη αθλητών. Η συγκεκριμένη διαμάχη έληξε μετά από πολλά γεγονότα που θύμιζαν έντονα σήριαλ σαπουνόπερας.  

[Η WTF τερματίζει την συμφωνία αναγνώρισης προς την LaJust]  

και 

[Κρίση μεταξύ της WTF & PATU (Επεισόδιο 6ο)]     

Άρα καταλήγοντας,  η αγωνιστική εξοικείωση με το σύστημα της Daedo (με τα παλιά ή  τα νέα πατουσάκια) έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην διαμόρφωση του σκορ στους αγώνες. Αυτή είναι και μια από τις αιτίες που οι έφηβοι μας δεν τα πήγαν και τόσο καλά (μπορούμε να πούμε πως τα πήγαν “μάλλον άσχημα”, αφού είχαμε ένα μόνο χάλκινο μετάλλιο αλλά και πολλοί από τους αθλητές μας έχασαν από το 1ο ή 2ο τους αγώνα). Επίσης είναι γνωστό ότι οι νεάνιδες είναι πιο “ευέλικτες” και διαφορετικές στο τρόπο του παιχνιδιού τους από ότι οι έφηβοι, από την μια, και πιο προσαρμοστικές στην αλλαγή του παιχνιδιού τους, από την άλλη.

Πρωταθλήτρια μας και ο προπονητής της, μας είπαν πως “το κοντρόλ και κλειστό παιχνίδι ήταν αυτό που έδωσε τις νίκες, ειδικά με τις αθλήτριες που προσπαθούσαν να μας πάρουν πόντους με χτυπήματα, με το πόδι σηκωμένο εμπρός ή γυρισμένο στο πλάι και με βήματα στυλ “κουτσό” προσπαθούσαν να πλησιάσουν και να “ακουμπήσουν” τον θώρακα με την πατούσα ή να πάρουν κάποιο κεφάλι”. Η απάντηση από την πρωταθλήτρια, σε σχετική μας ερώτηση ήταν πως, “ακολούθησα τις οδηγίες του προπονητή μου δηλαδή, να “φεύγω” λίγο στο πλάι και κάνω αντεπίθεση με κλωτσιά στον θώρακα, γρήγορα και με όχι και τόσο πολύ δύναμη. Οι περισσότερες από τις αντιπάλους μας ήταν πιο ψηλές και προσπάθησαν να μας κάνουν “ψηλό παιχνίδι” ενώ εμείς αντίστοιχα προσπαθήσαμε να παίξουμε κυρίως “χαμηλά”, στον κορμό” μας είπε χαρακτηριστικά.

Ένα τελευταίο για το PSS της Daedo, ενώ ο δείκτης “δύναμης” μπορεί να τερματίζει στα “κόκκινα” από ένα χτύπημα, ο δείκτης επαφής (που λειτουργεί ως “διακόπτης” στο αν θα καταγραφεί ο πόντος ή όχι) μπορεί η ένδειξη να βρίσκεται πολύ χαμηλά και κάτω από το όριο και έτσι δεν “δίνει” πόντο. Ο δείκτης επαφής έχει άμεση σχέση με την θέση που βρίσκονται οι αισθητήρες πάνω στο πατουσάκι (κυρίως στον ταρσό) και στο πως αυτοί αλλά και στο πόσο, έρχονται σε  επαφή με τον θώρακα κατά το χτύπημα για να δώσει τελικά το σύστημα πόντο ή όχι.
Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο: WTF, Το μυστικό για να νικάς στο Ταεκβοντο; Προσπάθησε να μην σε χτυπήσουν...

Η άλλη πρωταθλήτρια μας και ο προπονητής της μας είπαν: “Στον 1ο αγώνα μπήκαμε κάπως “κουμπωμένοι” αλλά με θάρρος. Στον δεύτερο που τον “φοβόμασταν” και λίγο, με καλό κοντρόλ και επιτυχημένες επιθέσεις και αντεπιθέσεις καταφέραμε να ελέγξουμε το παιχνίδι και να κερδίσουμε. Στον 3ο και κρίσιμο αγώνα (“παιζόταν” η συμμετοχή στον τελικό) είχαμε απέναντι μια πολύ καλή αθλήτρια, που όμως, όπως φάνηκε τελικά ήταν πιο “κουρασμένη” από εμάς και η θέληση μας για διάκριση μας έδωσε το “μικρό σπρώξιμο” που θέλαμε για την νίκη. Στον τελικό όλα ήταν πλέον θέμα θέλησης και συγκέντρωσης τόσο στο μυαλό όσο και στις δυνάμεις μας. Το χρυσό τελικά ήρθε και το πανηγυρίσαμε έξαλλα”
Ο προπονητής (κατ' ιδίαν) μας εκμυστηρεύτηκε: “έχω πίστη και εμπιστοσύνη στην αθλήτρια μου και περίμενα και περιμένω πολλά από την αθλήτρια. Σε αυτή την διοργάνωση μου “απέδειξε” πως έχει και την δύναμη και την θέληση για μεγάλες διακρίσεις. Κυρίως όμως “είδα” μια αγωνίστρια που δίνει τις μάχες της με πείσμα και “αθλητική πειθαρχία”. Ήταν ελάχιστες οι φορές που έχασε την αυτοσυγκέντρωση της και σε αυτές τις φάσεις δεν “πρόδωσε” στην αντίπαλο της, την “αδυναμία της στιγμής”. Θα συνεχίσουμε με πολλή δουλειά και προπόνηση για να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. Ακόμη έχω τον ενθουσιασμό της νίκης μέσα μου”.
Το “ενθουσιασμό” που εξέφρασε ο προπονητής τον βλέπαμε ζωγραφισμένο στο πλατύ χαμόγελο του. Από την μεριά μας είπαμε στον προπονητή πως και το δικό μας “πλατύ χαμόγελο” οφείλεται στην επιτυχία της αθλήτριας του και στις επιτυχίες και προσπάθειες όλων παιδιών της εθνικής.

Στις συνεντεύξεις, είχαμε και άλλες πληροφορίες και σχόλια που έτσι και τα παραθέσουμε όλα εδώ, το μακροσκελές αυτό άρθρο θα γίνει από μόνο του ολόκληρο περιοδικό!!
Να αναφέρουμε μόνο περιληπτικά κάποιους “τίτλους” από αυτά. Σε κάποιους αγώνες “έγιναν” μπερδέματα, ευνοήθηκαν αθλητές που αργότερα “σφάχτηκαν” για να υπάρξει ισορροπία. Κάποιοι αθλητές ξεχώρισαν για την παρουσία και την δύναμή τους (έδωσαν και ΚΟ). Η Ισπανική ομάδα ενώ είχε όλα τα εχέγγυα για να φτάσει σε μια από τις πρώτες θέσεις, δεν κατάφερε να “αποδώσει” τα αναμενόμενα, όπως και η Γαλλία επίσης. Η Τουρκία έφτασε σε πολλούς τελικούς, που όμως δεν κατάφερε να κερδίσει (σε πολλές τετράδες είδαμε και από ένα Τούρκο αθλητή/-τρια), παρόλο που κέρδισε και πάρα πολλούς πόντους ανά αγώνα. Η Ρωσία, η έκπληξη-αουτσάιντερ της διοργάνωσης, 1η και με την μεγαλύτερη θετική διαφορά ανάμεσα στους κερδισμένους και χαμένους πόντους ("κέρδισε" 684 και “έχασε” 389, 295 θετικοί πόντοι στην διαφορά). Σερβία και Κροατία πολύ “ανεβασμένες”. Μεμονωμένοι αθλητές/-τριες από διάφορες εθνικές ομάδες έκαναν αίσθηση με την παρουσία τους (βλέπε Λευκορωσία) . Η Γερμανία θα λέγαμε πως, δεν έφτασε εκεί που θα μπορούσε και περιμέναμε να φτάσει. Τέλος, η βαθμολογία των χωρών έγινε με τα μετάλλια και όχι με το σύστημα που αναφέρεται στους κανονισμούς αγώνων της WTF, όπου η βαθμολογία βγαίνει από βαθμούς για τις συμμετοχές, τις νίκες και τα μετάλλια. Βραθεύθηκαν με κύπελο, οι 4 πρώτες χώρες (1η, 2η και δυο 3ες).       
Το πρωτάθλημα ήταν πολύ καλά οργανωμένο, χωρίς καθυστερήσεις, οι αγώνες ξεκινούσαν στην ώρα τους και υπήρχε καλή ροή. Το στάδιο, πρόσφατα ανακαινισμένο, πληρούσε τις προϋποθέσεις για την διεξαγωγή αγώνων ταεκβοντο και υπήρχαν 3 τερέν. Πολύ ανεβασμένη ήταν και η κερκίδα, το στάδιο ήταν γεμάτο συνεχώς και ειδικά οι Έλληνες/-ιδες και οι Κύπριοι/-ιες αθλητές είχαν αμέριστη υποστήριξη από τους θεατές (γονείς, φίλους, φιλάθλους και συναθλητές) που επευφημούσαν και παρότρυναν.

Η διαιτησία (οι διεθνείς διαιτητές που υπήρχαν στην διοργάνωση ήταν ένας από κάθε χώρα, όπως μάθαμε και η Ελλάδα είχε την δικιά της διεθνή διατητή) στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αν και δεν έλειψαν και τα προβλήματα. Τα περισσότερα όμως από αυτά δεν οφείλονταν τόσο στους κεντρικούς διαιτητές ή στους κριτές, όσο στους πόντους που έδινε το PSS της Daedo (να σημειώσουμε ότι από τους κανονισμούς, οι πόντοι που δίνονται από το PSS είναι πόντοι που δεν αμφισβητούνται και δεν υπάρχει η δυνατότητα να κάνει κάποιος ένσταση πάνω σε αυτούς)
Η χρήση της κάρτας (μπλε, κόκκινη) από τους προπονητές ήταν καθολική και το video replay πήρε φωτιά. Είχαμε και μερικές ενστάσεις (3 από ότι μάθαμε).

Κατά τα άλλα οι πιο πολλοί αγώνες (όπως είδαμε και από τα νούμερα) κρίθηκαν με το σκορ, με την μεγαλύτερη διαφορά που καταγράφηκε να είναι στους 23 πόντους (σκορ 1-24) στον αγώνα μεταξύ  Aliyev, Elvin (AZE) vs Uguz, Ensar (TUR) σε αγώνα κατάταξης (στα Ε[78+] στις 8/10/2011 13:21). Οι 31 αγώνες που κρίθηκαν με “Ξαφνικό θάνατο” μας λένε πως έγινε και 4ος γύρος για αυτούς, ενώ τα 7 K.O. τα είχαμε όλα σε αγώνες κατάταξης και τα 5 ήταν στους έφηβους ενώ τα 2 ήταν στις νεανίδες, μοιρασμένα σε διάφορες χώρες (ευτυχώς εμείς δεν δώσαμε ούτε και πήραμε κανένα).  Από τις 10 συνολικά WDR (αποσύρσεις), η μια ήταν δικιά μας στον αγώνα 8άδας,  Michailidis, Alexios (GRE) vs Fejzic, Damir (SRB) (στα Ε[68-] στις 8/10/2011 18:21, σκορ 0-12), ενώ και οι 3 αθλητές της εθνικής ομάδας της Αλβανίας δεν κατέβηκαν στους αγώνες. Πολλά από τα WDR έγιναν κυρίως λόγω της διαφοράς στο σκορ με 12 πόντους.

Το νέο σύστημα τοποθέτησης (seeding) στα pull, βάση της βαθμολογίας των αθλητών/-τριών από το taekwondodata, που εφαρμόστηκε σε αυτή διοργάνωση της ETU για πρώτη φορά, λειτούργησε ως προς τον σκοπό του, δηλ. Το να μην συναντιούνται οι καλοί αθλητές/-τριες στους πρώτους αγώνες. Δεν έφερε και τόσο σημαντικές αλλαγές στην πορεία των αγώνων προς την 4άδα από ότι θα γινόταν αν η κλήρωση τους συμπεριελάμβανε όλους (αφού δεν μπορείς να “τοποθετήσεις” την “τύχη” στην κλήρωση και δεν φτάνει μόνο η τύχη για να σου “κερδίσει” τους αγώνες), ευνόησε όμως τους αθλητές/-τριες που τοποθετήθηκαν, λόγω του ότι έκαναν έναν αγώνα λιγότερο στις κατηγορίες που είχαν αγώνες κατάταξης (δηλ. σχεδόν σε όλες της κατηγορίες) . Οπωσδήποτε όμως ο στόχος για τον οποίο εφαρμόστηκε επιτεύχθηκε, δηλ. Να μην “πέφτουν” μαζί από την αρχή οι καλοί αθλητές/-τριες.

Σημείωση: Η διάρθρωση των pull γίνεται στην πιο κοντινή και μικρότερη 4, 8, 16, 32, 64, 128άδα (στο grid, όπως λέμε), αν ο αριθμός των συμμετοχών δεν είναι ίσος με ένα από αυτά τα νούμερα, τότε πρέπει να γίνουν αγώνες κατάταξης ώστε να “αποκλειστούν” τόσοι αθλητές όσοι χρειάζονται για να μείνει ο ακριβής αριθμός των συμμετοχών που θα είναι ίσος με την πιο κοντινή μικρότερη #άδα. Πχ. αν σε μια κατηγορία έχουμε 19 συμμετοχές τότε η πιο κοντινή και μικρότερη #άδα είναι το 16 (16άδα), οπότε 19-16=3, άρα τρεις αθλητές θα πρέπει να “αποκλειστούν” σε αγώνες πρόκρισης/κατάταξης για μείνουν 16 αθλητές. Κάθε αγώνας θέλει 2 αθλητές, οπότε 3x2 = 6 αθλητές θα πρέπει να διαγωνιστούν σε 3 αγώνες για να αποκλειστούν 3 αθλητές, εννοείται πως οι υπόλοιποι αθλητές (13 στο παράδειγμά μας) δεν θα κάνουν αγώνα κατάταξης και έτσι θα έχουν έναν αγώνα λιγότερο από τους 6 που θα αγωνιστούν στους προκριματικούς.
Διαβάστε το άρθρο: Νέο σύστημα εισαγωγής αθλητών στα pull από την ETU
       

Ενημερωτικά, ο συνολικός αριθμός αγώνων (από τους 1ους έως και τον τελικό) που πρέπει να γίνουν σε μια κατηγορία, είναι πάντα ίσος με τον αριθμό των συμμετοχών (δηλ. τον αριθμό των αθλητών της κατηγορίας) -1. Πχ. η Χ κατηγορία έχει 19 αθλητές που συμμετέχουν, τότε θα είναι 19-1=18. Άρα, θα γίνουν δεκαοχτώ συνολικά αγώνες για την κατηγορία από τους 1ους έως και τον τελικό (3 αγώνες κατάταξης + 8 αγώνες στην 16άδα, + 4 αγώνες στην 8άδα + 2 αγώνες στην 4άδα +1 αγώνας του τελικού = 18 αγώνες). Επίσης ο αριθμός των αγώνων που θα πρέπει να κάνει ένας αθλητής σε μια κατηγορία για να “πάρει” χρυσό ή αργυρό μετάλλιο, να φτάσει και να παίξει δηλαδή και στον τελικό (αν φτάσει μέχρι εκεί) βγαίνει, αν πρόκειται για αριθμό συμμετοχών ίσος με 4,8,16,32,64,128 κτλ., αν αριθμήσουμε τις κανονικές #άδες μέχρι τον τελικό, δηλαδή, αν έχουμε 32 συμμετοχές τότε οι αγώνες που θέλει ένας αθλητής μέχρι και τον τελικό είναι 1 (από τους 32 στους 16) + 1 (από τους 16 στους 8) + 1 (από τους 8 στους 4) + 1 (από τους 4 στους 2) + 1 (ο τελικός) = 5 αγώνες, και προσθέτουμε ακόμη έναν αγώνα αν υπάρχουν και προκριματικοί και ο αθλητής έχει κληρωθεί να αγωνιστεί σε κάποιον από αυτούς.

Το παραπάνω σύστημα εφαρμόζετε καθολικά σε όλες τις διοργανώσεις αγώνων ταεκβοντο και ονομάζεται “σύστημα με αγώνα δια ενός αποκλεισμού”. Παλαιότερα και σε μερικές ελάχιστες περιπτώσεις και σήμερα, εφαρμόζεται και ένα δεύτερο σύστημα που περιλαμβάνει και “επαναληπτικούς αγώνες” που καθορίζονται μέσα από ένα αρκετά πολύπλοκο σύστημα παραμέτρων (πρόσφατο παράδειγμα οι Παγκόσμιοι Αγώνες Ενόπλων Δυνάμεων στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στην Βραζιλία, οι αγώνες στο άθλημα του ταεκβοντο έγιναν με το σύστημα που έχει και επαναληπτικούς αγώνες).

Ο αριθμός των συμμετοχών στις κατηγορίες αυτής της διοργάνωσης “κρατήθηκε” σε μέτρια αριθμητικά επίπεδα (29 το μέγιστο στα Ε[59-] και 13 το ελάχιστο στα Ν[68+]) και στις περισσότερες κατηγορίες με 4 νίκες έπαιρνες και το χρυσό μετάλλιο, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως ήταν και εύκολο να γίνει κάτι τέτοιο. Ίσα-ίσα, είδαμε “ομηρικές” μάχες (έστω και από τα βίντεο) και αγώνες που είχαν και δύναμη και τεχνική, αγώνες που ήταν πραγματικά πολύ συναρπαστικοί, για να τους παρακολουθείστε ως θεατές. Ελπίζουμε πως στο σύντομο μέλλον θα μπορέσει να γίνει μια τέτοιου επιπέδου διοργάνωση και στην χώρα μας, για να έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε από κοντά την ένταση, την αγωνία αλλά και τον ενθουσιασμό που έχουν αυτοί οι αγώνες. Με όσους μιλήσαμε, που είχαν την τύχη να βρεθούν εκεί, όλοι τους κατέληγαν στην εξής διαπίστωση-ευχή “...μακάρι να ήσουν εκεί για να δεις...”

Κλείνοντας αυτό το άρθρο θα ήθελα να πω, πως, η διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ε/Ν 2011, ήταν καθόλα, μια διοργάνωση με υψηλές προδιαγραφές και με υψηλό επίπεδο, τόσο ως προς των αριθμό των χωρών και των αθλητών/-τριων που συμμετείχαν, όσο και ως προς το επίπεδο των αθλητών και αθλητριών που αγωνίστηκαν. Θα λέγαμε πως, συμμετείχε η αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού WTF ταεκβοντο στους εφήβους και στις νεανίδες. Το αγωνιστικό επίπεδο μέσα στις μονομαχίες που έγιναν, ήταν από τα καλύτερα και ο ανταγωνισμός ήταν και έντονος και συναρπαστικός. Με την συμμετοχή της Ελλάδας με πλήρη εθνική ομάδα, τους αθλητές και τις αθλήτριες μας, αλλά και εμείς, αποκομίσαμε μετάλλια και διακρίσεις, και κυρίως εμπειρίες. Και μόνο η συμμετοχή σε αυτούς τους αγώνες, θα τολμούσα να πω πως, ήταν “αρκετή” για να χαρακτηριστεί ως σημαντική και απαραίτητη για το ελληνικό ταεκβοντο, πόσο μάλλον πολύ καλύτερα και με το γεγονός ότι κατακτήσαμε 2 χρυσά, 1 αργυρό και 1 χάλκινο μετάλλιο.
[διαβάστε σχετικά στο άρθρο: Η Ελλάδα 4η δύναμη στην Ευρώπη]
Θα θέλαμε και οι έφηβοι μας να τα πήγαιναν κάπως καλύτερα αλλά και μόνο η προσπάθεια από μέρους των αθλητών και αθλητριών μας αξίζει όχι ένα, αλλά χίλια “Μπράβο”.
Μπράβο παιδιά, μας κάνατε υπερήφανους για μια ακόμη φορά.
Ειδικά αν αναλογιστούμε και τις θυσίες που κάνατε για να μας εκπροσωπήσετε τόσο επάξια, μόνο “συγχαρητήρια” μπορούμε να πούμε.

Υ.Γ. Δεν μπορώ να μην σημειώσω-αναφέρω την πολύ καλή εντύπωση που μου έκανε, “η προσγειωμένη συμπεριφορά” των αθλητριών μας, ενώ κατάφεραν να πάρουν χρυσά μετάλλια, μια διάκριση που σε άλλους θα προκαλούσε αλαζονεία, τα κορίτσια μας ήταν σεμνά και με πολύ ενδιαφέρον και προθυμία μας έδωσαν πληροφορίες, δέχτηκαν ερωτήσεις και απάντησαν ειλικρινέστατα.

Έτυχε την ημέρα που πήγα στον σύλλογο της μιας από τις πρωταθλήτριες μας, για να πάρω την συνέντευξη, να βρεθώ στην πρώτη ημέρα που η αθλήτρια “επέστρεφε” για προπόνηση στη σχολή. Είδα πραγματικά με πόση σεμνότητα και ευχάριστη, ανοιχτή καρδιά μίλησε με τον κάθε έναν, δέχτηκε απλά και ανθρώπινα τα συγχαρητήρια από τους παρευρισκομένους γονείς που ήρθαν να πάρουν τα παιδιά τους από το προηγούμενο τμήμα και μοίρασε και ένα κέρασμα που έφερε μαζί με την μητέρα της. Ακόμη και κατά την ώρα που ο προπονητής παρουσίαζε στους μικρότερους αθλητές την επιτυχία της και το πόσο σημαντικό είναι ένα χρυσό μετάλλιο σε μια τέτοια διοργάνωση, το μόνο που έκανε η αθλήτρια ήταν να στέκεται δίπλα στον δάσκαλό της και χαίρεται με την χαρά και τον ενθουσιασμό των άλλων. Στην άλλη πρωταθλήτρια μας, βρέθηκα σε μια πολύ όμορφη και σεμνή τελετή βράβευσης για την αθλήτρια από τον σύλλογο μέσω του προπονητή της. Θα γράψω περισσότερα σε επεκείμενο άρθρο σχετικά με την διοργάνωση που έγινε στην πόλη της Βόρειας Ελλάδας 

Πραγματικά, εκτός από τον θαυμασμό μου για τις επιτυχίες τους, “κέρδισαν” και την εκτίμηση μου για την άψογη συμπεριφορά τους και μου έδωσαν έναν επιπλέον λόγο να χαίρομαι για τις αθλήτριες μας.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους αφιέρωσαν τον χρόνο τους και την αμέριστη προσοχή τους στις συνεντεύξεις και συζητήσεις μαζί μου. Χωρίς την πολύτιμη βοήθεια και πληροφόρηση εκ μέρους σας, δε θα ήταν δυνατό να γίνει αυτό το άρθρο. Σας ευχαριστώ. 

Με εκτίμηση και σεβασμό προς όλους εσάς , Σίμος Δαλκυριάδης.