_small.jpg){kind=small}
Πηγή: WTF, People, Secret to Winning Taekwondo? Try Not to Get Kicked..., 11 Oct 2011
(μετάφραση στα ελληνικά από το αγγλικό άρθρο)
 |
Η ομάδα ταεκβοντο του Ιράν κέρδισε 2 χρυσά και 3 αργυρά μετάλλια
στο πρόσφατο British Open στο Manchester στις 1 Οκτωβρίου 2011
(Φωτογραφία από AP, 2 Οκτ. 2011)
|
MANCHESTER, Αγγλία (AP)—Για τους Ιρανούς αθλητές, κυρίαρχη είναι η απλότητα. Ενώ για τους Ταϊβανέζους, είναι η χάρη των κινήσεων και η ακρίβεια. Αλλά για τους Ευρωπαίους, είναι η δύναμη και η ταχύτητα.
Αυτό το Σαββατοκύριακo στο British Open στο Manchester, συγκρούστηκαν μεταξύ τους οι διαφορετικές ερμηνείες που δίνει η κάθε περιοχή του κόσμου στην παλαιότερη πολεμική τέχνη της Κορέας, σε μια διοργάνωση αγώνων πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012.
Η ομάδα του Ιράν έχει τρεις παγκόσμιους αθλητές και κορυφαίους μαχητές, σχεδόν σε κάθε κατηγορία. Το Σάββατο, οι Ιρανοί αθλητές κέρδισαν 2 χρυσά και 3 αργυρά μετάλλια. Η επιτυχία στους αγώνες βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό και κυρία, σε απότομες και γρήγορες κλωτσίες (πχ. bandal chagi, ap chagi, dollyeo chagi) που καταφέρονταν με καταστροφική δύναμη.
Αντίθετα από πολλές άλλες ομάδες ταεκβοντο -που είχαν επικεντρωθεί κυρίως σε γυριστά και περιστροφικά χτυπήματα, με έμφαση των χτυπημάτων στο κεφάλι για να επιτύχουν περισσότερους πόντους- οι ομάδα του Ιράν επικεντρώθηκε συχνότερα στα πιο βασικά χτυπήματα κλωτσιάς του αθλήματος, που αποδίδουν μόνο έναν πόντο.
Οι Ιρανοί μαχητές καταναλώνουν τον περισσότερο χρόνο του αγώνα αποφεύγοντας να δεχτούν κάποιο αμφιταλαντευόμενο χτύπημα μένοντας εκτός εμβέλειας (απόστασης από τον αντίπαλο), αλλά όταν έκαναν κίνηση αντεπίθεσης, κατάφερναν πολύ συχνά να πάρουν πόντο από ένα καίριο και σταθερό "απλό" χτύπημα.
"Το θέμα είναι να κερδίσεις τον αγώνα", δήλωσε ο Yousef Karami, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής και νικητής χάλκινου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ο Karami, που ήταν ο κόουτς των συμπατριωτών του στο Manchester, είπε πως "τα υψηλά γυριστά χτυπήματα (bandae dollyeo chagi), που αποφέρουν 4 πόντους, είναι συχνά πολύ 'ριψοκύνδινα' και δύσκολα στην επιτυχημένη εφαρμογή τους, λόγω του ο αθλητής αμέσως βρίσκετε σε ευάλωτη θέση από μια αντεπίθεση, αν δεν καταφέρουν να 'βρουν' τον αντίπαλλο με το χτύπημα τους".
"Αυτό (ο αγώνας) δεν είναι επίδείξη", είπε. "Όταν χτυπάς (κάνεις επίθεση), θέλεις και να είσαι σίγουρος ότι θα σκοράρεις πόντο".
Η χαμηλού κινδύνου όμως και αξιόπιστες κλωτσιές που στοχεύουν στον κορμό, είναι πολύ καλύτερη τακτική, είπε ο Karami.
Η αθλητές (ομάδα) της Ταϊβάν, ωστόσο, είναι γνωστοί για την μεγάλη τους ευλυξία και τις "ρευστές" κινήσεις τους. Πολλοί ασιάτες μαχητές καταναλώνουν (στην προπόνηση) μεγάλο μέρος του χρόνου τους σε διατάσεις. Αυτό σαφώς (καθαρά) φέρνει μεγάλα αποτελέσματα στις κίνησεις (sparring) για τους αθλητές τους, οι οποίοι πολύ συχνα επιτίθονται με "κατά μέτωπον" κλωτσιές στύλ "τσεκουριού" (naeryeo chagi), οι οποίες θα πρέπει να είναι αρκετά ακριβείς για "προσγειωθούν" στο πρόσωπο του αντιπάλλου για να σκοράρεις.
Στην Ευρώπη, οι αθλητές προετοιμάζουνται κυρίως στην δύναμη και στην ταχύτητα.
"Εστιάζουμε στους μαχητές μας πάνω στην ικανότητα να εξαπολείουν πολλές συνδιαζόμενες κλωτσιές", είπε ο Joseph Salim, ένας από τους Βρετανούς προπονητές των εθνικών ομάδων. "Έτσι σε μια επίθεση με πέντε ή έξι κλωτσιές, ελπίζουμε ότι κάποιες θα βρούν τον στόχο τους και θα πάρουμε πόντους".
O Hassanein Khafaji, ένας μαχητής της εθνικής ομάδας του Ιράκ, μας δήλωσε πως, έχει εντοπίσει περιφερειακές παραλλαγές στην τεχνική ανάμεσα στους αθλητές ανά την υφήλιο και πως έχει προσαρμόσει ανάλογα την μαχητική στρατηγική (τακτική) του στο τερέν, ανάλογα.
“Με τους Κινέζους μαχητές, ξέρεις ότι είναι αρκετά ευέλικτοι για να καταφέρουν κάποιο υψηλό χτύπημα ακόμη και όταν είναι πολύ κοντά”, μας είπε. “Όμως με τους Ιρανούς, δεν πρόκειται να σηκώσουν το πόδι τους (για χτύπημα) εκτός μόνο όταν είναι σίγουροι, με 99% πιθανότητα, πως θα πετύχουν πόντο”.
Στο Manchester, ωστόσο, και ανορθόδοξες στρατηγικές αποδείχτηκαν επίσης αποτελεσματικές. Στην κατηγορία των ανδρών στα 58 kg, ο Γερμανός, Levent Tuncat, υιοθέτησε ένα επιδεικτικό στυλ με κοντινές και συνεχείς περιστροφικές και με άλμα κλωτσιές που σε πολλές περιπτώσεις άφηναν άφωνους (με κομμένη την ανάσα) τους θεατές του Σαββάτου.
“Λατρεύω να μάχομαι τρελά (με τρελό τρόπο),” είπε ο Tuncat. “Τα γυριστά χτυπήματα είναι πολύ θεαματικά για τους ανθρώπους που παρακολουθούν, και επίσης προκαλεί (στον αντίπαλο σου) νευρικότητα. Δεν ξέρουν τι να κάνουν (πως να το αντιμετωπίσουν)”.
Αυτή φαίνεται να είναι ίσχυσε και στην περίπτωση του τελικού με τον Ιρανό Mostean Hadi, που περιορίστηκε σε απλά χτυπήματα στον κορμό.
Ο Hadi, αργότερα, άλλαξε σε γυριστά χτυπήματα, όμως ήταν ήδη αργά -ο αγώνας σταμάτησε στον 3ο και τελευταίο γύρο με τον Tuncat να έχει κάνει διαφορά 18-6 στους πόντους-. Σύμφωνα με τους κανονισμούς αγώνων του ταεκβοντο, ο αγώνας σταματά αν ένας από τους δύο αθλητές κερδίσει διαφορά στο σκορ κατά 12 πόντους (στο τέλος του 2ου γύρου ή οποιαδήποτε στιγμή στον 3ο γύρο), μιας και η διαφορά λογίζεται πολύ μεγάλη για να ανατραπεί το σκορ.
Όμως ο Βρετανός κόουτς, Salim, παραδέχτηκε πως η επιτυχία και οι νίκες στο ταεκβοντο είναι ουσιαστικά απλή (σε τακτική) και πως καμιά χώρα δεν έχει το μονοπώλιο στην καλύτερη τακτική.
“Προσπάθησε να μην σε χτυπήσουν”, είπε. “Και μετά χτύπα γρήγορα και δυνατά”.
Αυτό το Σαββατοκύριακo στο British Open στο Manchester, συγκρούστηκαν μεταξύ τους οι διαφορετικές ερμηνείες που δίνει η κάθε περιοχή του κόσμου στην παλαιότερη πολεμική τέχνη της Κορέας, σε μια διοργάνωση αγώνων πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012.
Η ομάδα του Ιράν έχει τρεις παγκόσμιους αθλητές και κορυφαίους μαχητές, σχεδόν σε κάθε κατηγορία. Το Σάββατο, οι Ιρανοί αθλητές κέρδισαν 2 χρυσά και 3 αργυρά μετάλλια. Η επιτυχία στους αγώνες βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό και κυρία, σε απότομες και γρήγορες κλωτσίες (πχ. bandal chagi, ap chagi, dollyeo chagi) που καταφέρονταν με καταστροφική δύναμη.
Αντίθετα από πολλές άλλες ομάδες ταεκβοντο -που είχαν επικεντρωθεί κυρίως σε γυριστά και περιστροφικά χτυπήματα, με έμφαση των χτυπημάτων στο κεφάλι για να επιτύχουν περισσότερους πόντους- οι ομάδα του Ιράν επικεντρώθηκε συχνότερα στα πιο βασικά χτυπήματα κλωτσιάς του αθλήματος, που αποδίδουν μόνο έναν πόντο.
Οι Ιρανοί μαχητές καταναλώνουν τον περισσότερο χρόνο του αγώνα αποφεύγοντας να δεχτούν κάποιο αμφιταλαντευόμενο χτύπημα μένοντας εκτός εμβέλειας (απόστασης από τον αντίπαλο), αλλά όταν έκαναν κίνηση αντεπίθεσης, κατάφερναν πολύ συχνά να πάρουν πόντο από ένα καίριο και σταθερό "απλό" χτύπημα.
"Το θέμα είναι να κερδίσεις τον αγώνα", δήλωσε ο Yousef Karami, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής και νικητής χάλκινου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ο Karami, που ήταν ο κόουτς των συμπατριωτών του στο Manchester, είπε πως "τα υψηλά γυριστά χτυπήματα (bandae dollyeo chagi), που αποφέρουν 4 πόντους, είναι συχνά πολύ 'ριψοκύνδινα' και δύσκολα στην επιτυχημένη εφαρμογή τους, λόγω του ο αθλητής αμέσως βρίσκετε σε ευάλωτη θέση από μια αντεπίθεση, αν δεν καταφέρουν να 'βρουν' τον αντίπαλλο με το χτύπημα τους".
"Αυτό (ο αγώνας) δεν είναι επίδείξη", είπε. "Όταν χτυπάς (κάνεις επίθεση), θέλεις και να είσαι σίγουρος ότι θα σκοράρεις πόντο".
Η χαμηλού κινδύνου όμως και αξιόπιστες κλωτσιές που στοχεύουν στον κορμό, είναι πολύ καλύτερη τακτική, είπε ο Karami.
Η αθλητές (ομάδα) της Ταϊβάν, ωστόσο, είναι γνωστοί για την μεγάλη τους ευλυξία και τις "ρευστές" κινήσεις τους. Πολλοί ασιάτες μαχητές καταναλώνουν (στην προπόνηση) μεγάλο μέρος του χρόνου τους σε διατάσεις. Αυτό σαφώς (καθαρά) φέρνει μεγάλα αποτελέσματα στις κίνησεις (sparring) για τους αθλητές τους, οι οποίοι πολύ συχνα επιτίθονται με "κατά μέτωπον" κλωτσιές στύλ "τσεκουριού" (naeryeo chagi), οι οποίες θα πρέπει να είναι αρκετά ακριβείς για "προσγειωθούν" στο πρόσωπο του αντιπάλλου για να σκοράρεις.
Στην Ευρώπη, οι αθλητές προετοιμάζουνται κυρίως στην δύναμη και στην ταχύτητα.
"Εστιάζουμε στους μαχητές μας πάνω στην ικανότητα να εξαπολείουν πολλές συνδιαζόμενες κλωτσιές", είπε ο Joseph Salim, ένας από τους Βρετανούς προπονητές των εθνικών ομάδων. "Έτσι σε μια επίθεση με πέντε ή έξι κλωτσιές, ελπίζουμε ότι κάποιες θα βρούν τον στόχο τους και θα πάρουμε πόντους".
O Hassanein Khafaji, ένας μαχητής της εθνικής ομάδας του Ιράκ, μας δήλωσε πως, έχει εντοπίσει περιφερειακές παραλλαγές στην τεχνική ανάμεσα στους αθλητές ανά την υφήλιο και πως έχει προσαρμόσει ανάλογα την μαχητική στρατηγική (τακτική) του στο τερέν, ανάλογα.
“Με τους Κινέζους μαχητές, ξέρεις ότι είναι αρκετά ευέλικτοι για να καταφέρουν κάποιο υψηλό χτύπημα ακόμη και όταν είναι πολύ κοντά”, μας είπε. “Όμως με τους Ιρανούς, δεν πρόκειται να σηκώσουν το πόδι τους (για χτύπημα) εκτός μόνο όταν είναι σίγουροι, με 99% πιθανότητα, πως θα πετύχουν πόντο”.
Στο Manchester, ωστόσο, και ανορθόδοξες στρατηγικές αποδείχτηκαν επίσης αποτελεσματικές. Στην κατηγορία των ανδρών στα 58 kg, ο Γερμανός, Levent Tuncat, υιοθέτησε ένα επιδεικτικό στυλ με κοντινές και συνεχείς περιστροφικές και με άλμα κλωτσιές που σε πολλές περιπτώσεις άφηναν άφωνους (με κομμένη την ανάσα) τους θεατές του Σαββάτου.
“Λατρεύω να μάχομαι τρελά (με τρελό τρόπο),” είπε ο Tuncat. “Τα γυριστά χτυπήματα είναι πολύ θεαματικά για τους ανθρώπους που παρακολουθούν, και επίσης προκαλεί (στον αντίπαλο σου) νευρικότητα. Δεν ξέρουν τι να κάνουν (πως να το αντιμετωπίσουν)”.
Αυτή φαίνεται να είναι ίσχυσε και στην περίπτωση του τελικού με τον Ιρανό Mostean Hadi, που περιορίστηκε σε απλά χτυπήματα στον κορμό.
Ο Hadi, αργότερα, άλλαξε σε γυριστά χτυπήματα, όμως ήταν ήδη αργά -ο αγώνας σταμάτησε στον 3ο και τελευταίο γύρο με τον Tuncat να έχει κάνει διαφορά 18-6 στους πόντους-. Σύμφωνα με τους κανονισμούς αγώνων του ταεκβοντο, ο αγώνας σταματά αν ένας από τους δύο αθλητές κερδίσει διαφορά στο σκορ κατά 12 πόντους (στο τέλος του 2ου γύρου ή οποιαδήποτε στιγμή στον 3ο γύρο), μιας και η διαφορά λογίζεται πολύ μεγάλη για να ανατραπεί το σκορ.
Όμως ο Βρετανός κόουτς, Salim, παραδέχτηκε πως η επιτυχία και οι νίκες στο ταεκβοντο είναι ουσιαστικά απλή (σε τακτική) και πως καμιά χώρα δεν έχει το μονοπώλιο στην καλύτερη τακτική.
“Προσπάθησε να μην σε χτυπήσουν”, είπε. “Και μετά χτύπα γρήγορα και δυνατά”.
(Το άρθρο είναι από την MARIA CHENG, AP 2 Οκτ. 2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε