(Πηγή: masΤaekwondo, ESPECIAL ESPAÑA RUMBO A LONDRES, Gabriel Esparza: “Hay que buscar soluciones a los problemas que se plantean y no excusas”, España | C. Aranda | 01:00:00 20/02/2012)
[μετάφραση Σίμος Δαλκυριάδης]
Αποκλειστική συνέντευξη του Gabriel Esparza Pérez, Γυμναστής Φυσικής Κατάστασης της "Ισπανικής" (Βασιλική Ισπανική Ομοσπονδία Ταεκβοντο) και ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές που έχει δώσει η χώρα. Ο μόνος επίσημος ολυμπιονίκης της ΒΙΟΤ έως σήμερα.
Για πολλά χρόνια, ο Esparza είναι Γυμναστής Φυσικής Κατάστασης της Εθνικής Ομάδας Ταεκβοντο, επίσης υπηρετεί ως ειδικός στην εφηρμοσμένη αθλητική επιστήμη στο High Performance Centre of Sant Cugat (Barcelona) και είναι μέλος του High Performance Plan Catalan (HPC), ένα τεχνικό τμήμα που υποστηρίζει την εφαρμογή Υψηλής Απόδοσης στην Catalunya.
Πριν παραθέσουμε τις ερωτήσεις και απαντήσεις, θα πούμε πως, ο Gabriel Esparza ως αθλητής έχει κερδίσει:
Το World Cup Sildenfingen το '98,
τους World Games του Hayaen το '93,
το European το '92, '94 και '96,
το Copa del Rey's το '94, '95, '96, '97 και '98,
το Championship of Spain το '91, '93, '94, '95, '96, '97, '98 και '99.
Αργυρό μετάλλιο στο World Taekwondo Championships Absolute της Manila το '95,
Χάλκινο μετάλλιο στο Athens '91, και
Τέσσερα χάλκινα μετάλλια στο World Cups το '91, '94, '96 και '97.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο με την συνέντευξη που του πήραμε πριν τέσσερα χρόνια: Gabriel Esparza, “un entrenador tiene que darles credibilidad…”
[μετάφραση Σίμος Δαλκυριάδης]
Αποκλειστική συνέντευξη του Gabriel Esparza Pérez, Γυμναστής Φυσικής Κατάστασης της "Ισπανικής" (Βασιλική Ισπανική Ομοσπονδία Ταεκβοντο) και ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές που έχει δώσει η χώρα. Ο μόνος επίσημος ολυμπιονίκης της ΒΙΟΤ έως σήμερα.
Για πολλά χρόνια, ο Esparza είναι Γυμναστής Φυσικής Κατάστασης της Εθνικής Ομάδας Ταεκβοντο, επίσης υπηρετεί ως ειδικός στην εφηρμοσμένη αθλητική επιστήμη στο High Performance Centre of Sant Cugat (Barcelona) και είναι μέλος του High Performance Plan Catalan (HPC), ένα τεχνικό τμήμα που υποστηρίζει την εφαρμογή Υψηλής Απόδοσης στην Catalunya.
Πριν παραθέσουμε τις ερωτήσεις και απαντήσεις, θα πούμε πως, ο Gabriel Esparza ως αθλητής έχει κερδίσει:
Το World Cup Sildenfingen το '98,
τους World Games του Hayaen το '93,
το European το '92, '94 και '96,
το Copa del Rey's το '94, '95, '96, '97 και '98,
το Championship of Spain το '91, '93, '94, '95, '96, '97, '98 και '99.
Αργυρό μετάλλιο στο World Taekwondo Championships Absolute της Manila το '95,
Χάλκινο μετάλλιο στο Athens '91, και
Τέσσερα χάλκινα μετάλλια στο World Cups το '91, '94, '96 και '97.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο με την συνέντευξη που του πήραμε πριν τέσσερα χρόνια: Gabriel Esparza, “un entrenador tiene que darles credibilidad…”
Γειά σου Gabriel, ακριβώς πριν από τέσσερα χρόνια είχαμε κάνει μια συνέντευξη παρόμοια με αυτή εδώ, πρόσφατα ολοκληρώθηκε το Ευρωπαϊκό Προολυμπιακό Τουρνουά Πρόκρισης, και πήραμε τρεις θέσεις για το Λονδίνο 2012. Τι έχει αλλάξει μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια;
Σε σχέση με το ολοκληρωμένο μοντέλο της διαδικασίας σχεδιασμού, πάνω στην ανάπτυξη του αθλήματος με την εφαρμογή συστηματικής δομής με όλες τις αλληλένδετες παραμέτρους για την ανάπτυξη του macrocycle (του μακρόκυκλου [δεν βρήκαμε μια "καλή" μετάφραση, μάλλον εννοεί "του μακροπρόθεσμου κύκλου ανάπτυξης"]), παραμένει ουσιαστικά το ίδιο. Αλλαγές έχουν γίνει, κυρίως στο υπόβαθρο, έτσι ώστε οι αθλητές να υιοθετούν χωρίς να καταβάλλουν πολύ μεγάλη προσπάθεια.
Στο HPC της Catalonia εργαζόμαστε πάνω στην εφαρμογή πολυδιάστατων τεχνικών στην προπόνηση και για μας είναι πολύ μεγάλη βοήθεια να έχουμε τις συμβουλές του James A. Mirallas (Planning Dept. της HPC).
Τότε είχαμε ρωτήσει: Πως νομίζεις ότι θα επηρεάσει η ενσωμάτωση των ηλεκτρονικών στους αγώνες; Και τότε μας είχε πει: “Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να αναλογιστούμε την επίδραση που θα έχουν στους αγώνες μέσα στα τερέν, για να εντοπίσουμε ακόμα και τις μικροδιαφορές”. Σήμερα ξαναρωτάμε: “Κατά την κρίση σου, πως ενσωματώθηκαν τα PSS γενικά, και στην προπόνηση”;
Η βασική δομή έχει παραμείνει σχεδόν η ίδια, τα PSS μας έβαλαν σε μια διαδικασία επανεξέτασης σχετικά με το περιεχόμενο της προπόνησης που είχαμε εφαρμόσει, κάτι που είχε βασιστεί στις ανάγκες των αγώνων και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστά τους. Τα PSS κατάφεραν να αλλάξουν τον τύπο ανταγωνιστικότητας μέσα στον αγώνα και ακόμη χρειάστηκε να επιλέξουμε συγκεκριμένες τεχνικές λόγω της μεγάλης απόδοσής τους (λόγω πόντων), ειδικά για τις αθλήτριες. Για αυτό το λόγο το ποσοστό της προετοιμασίας στην φυσική κατάσταση και σε φυσικό-τεχνικό-τακτικό επίπεδο αυξήθηκε και χρειάστηκε να γίνει περισσότερη δουλειά σε σχέση με τα υπόλοιπα. Ψάχνουμε για την εξειδίκευση, χωρίς όμως να παραβλέπουμε και την απαραίτητη επένδυση σε χρόνο και σε κόπο για την βελτίωση της δύναμης και της αντοχής, που είναι ο θεμέλιος λίθος και που πάνω σε αυτά τα δυο πρέπει να έχεις το καλύτερο δυνατό επίπεδο, για μπορείς να δουλέψεις και για όλα τα υπόλοιπα, έχοντας εγγυημένη την βάση σου.
Από την ανάληψη των καθηκόντων σου ως Γυμναστής στην ΒΙΟΤ, ποιες νομίζεις ότι ήταν οι πιο αστάθμητες παράμετροι και πως μεταβλήθηκε ο τρόπος που δουλεύεις;
Το κλειδί είναι να έχεις μια συνεκτική δομή στο περιεχόμενο και να το εφαρμόζεις σωστά σε κάθε επίπεδο της δουλειάς σου. Θα προσθέσω ότι χρειάστηκε να γίνουν προσαρμογές πάνω στα διαφορετικά ηλικιακά γκρουπ και στους διαφορετικούς στόχους. Η φυσική αγωγή, η φυσική κατάσταση και η φυσική-τεχνική-τακτική κατάρτιση είναι κάτι που συμβαίνει στο πραγματικό επίπεδο (όχι στο θεωρητικό) και προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια να μεταφέρω το “τέλειο της φυσικής κατάστασης” και να το εμφανίσω μέσα στους αγώνες. Η καταπόνηση στο ταεκβοντο πρέπει να αντιμετωπίζεται, ένας αθλητής έχει και καλές μέρες και κακές μέρες, αυτό είναι το φυσιολογικό. Όμως αυτό που προσπαθώ τώρα, είναι η διαφορά στην απόδοση ανάμεσα στις καλές και στις κακές μέρες να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, ελάχιστη. Το μέγεθος αυτής της διαφοράς εξαρτάται και είναι ανάλογη των απαιτήσεων και της έντασης που υπάρχουν στην προπόνηση.
Τα συστήματα προπόνησης (προπονητικής) εξελίσσονται κάθε μέρα, έτσι γίνεται και με το ταεκβοντο.
Τότε είχαμε ρωτήσει: Πως νομίζεις ότι θα επηρεάσει η ενσωμάτωση των ηλεκτρονικών στους αγώνες; Και τότε μας είχε πει: “Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να αναλογιστούμε την επίδραση που θα έχουν στους αγώνες μέσα στα τερέν, για να εντοπίσουμε ακόμα και τις μικροδιαφορές”. Σήμερα ξαναρωτάμε: “Κατά την κρίση σου, πως ενσωματώθηκαν τα PSS γενικά, και στην προπόνηση”;
Η βασική δομή έχει παραμείνει σχεδόν η ίδια, τα PSS μας έβαλαν σε μια διαδικασία επανεξέτασης σχετικά με το περιεχόμενο της προπόνησης που είχαμε εφαρμόσει, κάτι που είχε βασιστεί στις ανάγκες των αγώνων και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστά τους. Τα PSS κατάφεραν να αλλάξουν τον τύπο ανταγωνιστικότητας μέσα στον αγώνα και ακόμη χρειάστηκε να επιλέξουμε συγκεκριμένες τεχνικές λόγω της μεγάλης απόδοσής τους (λόγω πόντων), ειδικά για τις αθλήτριες. Για αυτό το λόγο το ποσοστό της προετοιμασίας στην φυσική κατάσταση και σε φυσικό-τεχνικό-τακτικό επίπεδο αυξήθηκε και χρειάστηκε να γίνει περισσότερη δουλειά σε σχέση με τα υπόλοιπα. Ψάχνουμε για την εξειδίκευση, χωρίς όμως να παραβλέπουμε και την απαραίτητη επένδυση σε χρόνο και σε κόπο για την βελτίωση της δύναμης και της αντοχής, που είναι ο θεμέλιος λίθος και που πάνω σε αυτά τα δυο πρέπει να έχεις το καλύτερο δυνατό επίπεδο, για μπορείς να δουλέψεις και για όλα τα υπόλοιπα, έχοντας εγγυημένη την βάση σου.
Από την ανάληψη των καθηκόντων σου ως Γυμναστής στην ΒΙΟΤ, ποιες νομίζεις ότι ήταν οι πιο αστάθμητες παράμετροι και πως μεταβλήθηκε ο τρόπος που δουλεύεις;
Το κλειδί είναι να έχεις μια συνεκτική δομή στο περιεχόμενο και να το εφαρμόζεις σωστά σε κάθε επίπεδο της δουλειάς σου. Θα προσθέσω ότι χρειάστηκε να γίνουν προσαρμογές πάνω στα διαφορετικά ηλικιακά γκρουπ και στους διαφορετικούς στόχους. Η φυσική αγωγή, η φυσική κατάσταση και η φυσική-τεχνική-τακτική κατάρτιση είναι κάτι που συμβαίνει στο πραγματικό επίπεδο (όχι στο θεωρητικό) και προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια να μεταφέρω το “τέλειο της φυσικής κατάστασης” και να το εμφανίσω μέσα στους αγώνες. Η καταπόνηση στο ταεκβοντο πρέπει να αντιμετωπίζεται, ένας αθλητής έχει και καλές μέρες και κακές μέρες, αυτό είναι το φυσιολογικό. Όμως αυτό που προσπαθώ τώρα, είναι η διαφορά στην απόδοση ανάμεσα στις καλές και στις κακές μέρες να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, ελάχιστη. Το μέγεθος αυτής της διαφοράς εξαρτάται και είναι ανάλογη των απαιτήσεων και της έντασης που υπάρχουν στην προπόνηση.
Τα συστήματα προπόνησης (προπονητικής) εξελίσσονται κάθε μέρα, έτσι γίνεται και με το ταεκβοντο.
Δεν θα πρέπει και εμείς, να εφαρμόζουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα που μπορεί να λειτουργήσουν σε αυτό όπως λειτουργούν και στα άλλα αθλήματα;
Χρειαζόμαστε περισσότερη εκπαίδευση, περισσότερες δημοσιεύσεις, μεγαλύτερο μοίρασμα της γνώσης. Θα πρέπει να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα που παρουσιάζονται και όχι δικαιολογίες. Κάποιες φορές η λύση βρίσκεται (εξαρτάται από) στις λεπτομέρειες, αν δεν υπάρχει έτοιμη κάποια λύση τότε θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια (δυστυχώς όμως υπάρχει τόσο λίγη δημιουργικότητα).
Ήσουν ένας από τους πιο σπουδαίους αθλητές που έχει δώσει το ταεκβοντο και έως σήμερα είσαι ο μόνος που έχει κερδίσει επίσημα ολυμπιακό μετάλλιο για την Ισπανία, τώρα που έχεις αφοσιωθεί σε ποιο επιστημονικές οπτικές, κάτι που σε κάνει να βλέπεις το άθλημα μας από πολλές οπτικές γωνίες, ποιοι νομίζεις ότι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν έναν “φτωχά” προπονημένο αθλητή στο θέμα της φυσικής κατάστασης ή της ελλιπούς τεχνικής κατάρτισης λόγω έλλειψης τεχνικών μέσων, μπορεί ένας τέτοιος αθλητής να νικήσει έναν άλλον αθλητή που τα έχει όλα;
Η πίεση (που ασκείτε πάνω σε έναν αθλητή) τα αλλάζει όλα. Αυτός ο ψυχολογικός παράγοντας, κάνει μερικούς αθλητές με περιορισμένους πόρους (στην προπόνηση) να νικούν άλλους αθλητές που έχουν περισσότερους πόρους. Το να έχεις τέτοιους πόρους δεν είναι και συνώνυμο της επιτυχίας, κάποιος θα πρέπει να γνωρίζει πότε να “τρέξει” και γιατί. Πολλοί ελίτ αθλητές σε κάποια στιγμή στην καριέρα τους δεν αντέχουν να αντεπεξέλθουν στην αφομοίωση και στην ενσωμάτωση της πίεσης, κάτι το οποίο εγώ ονομάζω “βάρος του ανταγωνισμού”. Όμως στην πραγματικότητα, αυτή η πίεση-άγχος, αυτό το βάρος του ανταγωνισμού, είναι κοινός παρανομαστής στις ζωές των αθλητών, οπότε θα πρέπει να το αποδεχόμαστε ως φυσιολογικό. Θα σας πω ένα απόφθεγμα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, του Truman, για να σας χρωματίσω αυτά που λέω: “Όποιος δεν αντέχει την ζέστη που βγάζει ένας φούρνος, φεύγει από την κουζίνα”.
Όταν είσαστε αθλητής ή προπονητής, είχατε ποτέ την εντύπωση πως το άθλημα του ταεκβοντο είναι κάτι διαφορετικό από να "κρατάς" το χρονόμετρο, και κάποιες φορές να βγαίνει λάθος το ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος;
Θεωρώ ότι πρέπει να αναλογιστούμε τι εμπλέκεται σε αυτό που λέμε ταεκβοντο, συνεχίζει να είναι μια μάχη ανάμεσα σε δυο άτομα. Μια μάχη, που δείχνει ποιος είναι πιο έξυπνος (εύστροφος), ποιος είναι προφανώς ο ποιο καλός από τον αντίπαλό του στο να λύνει προβλήματα που ανακύπτουν μέσα σε μια μονομαχία, αυτό είναι που κάνει ιδιαίτερο το ταεκβοντο. Οι συγκρίσεις με άλλα αθλήματα θεωρώ πως είναι αδόκιμη και λάθος, άσχετα με το αν όλα τα μαχητικά αθλήματα έχουν παρόμοια διάρθρωση. Η σύγκριση με τα γνωστά αθλήματα ή/και τα αθλήματα τα "ενάντια στο χρονόμετρο", επίσης, δεν έχει νόημα.
Ο Juan Antonio Ramos και ο Joel Gonzalez, δυο αθλητές της ίδιας κατηγορίας βάρους, και οι δυο παγκόσμιοι (πρωταθλητές) για δύο φορές, και όμως τόσο διαφορετικού σωματότυπου, σε ποιο σημείο σωματικά, ο Ramos τότε και ο Joel τώρα, υπερίσχυσαν;
Διαφορετικοί σωματότυποι και διαφορετικά συστήματα σκοραρίσματος. Έχω εντοπίσει μόνο μια διαφορά μεταξύ τους. Ο John A. Ramos ήταν πολύ συναισθηματικός και ευαίσθητος αθλητής, και αυτό μερικές φορές δεν μπορούσε να το αντιπαρέλθει. Είχε καταπληκτική αντοχή και μεγάλη ταχύτητα, μπορούσε να εξαπολύσει μια σειρά από αλλεπάλληλα χτυπήματα σαν μια αλυσίδα και με γρηγοράδα.
Από την άλλη, ο Joel Gonzalez είναι πιο “ψυχρός” απέναντι στα συναισθήματά του και πάντα υπολογίζει τον “κατάλληλο χρόνο”. Είναι ο γρηγορότερος, όμως αυτή του η “ψυχρότητα” του δίνει καλύτερη δυνατότητα να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις, όπως και όταν αυτές προκύπτουν.
Πως τους είδες τους αθλητές μας (εννοώ από την μεριά της φυσικής τους κατάστασης) στο Baku και πως σου φάνηκαν στο Kazan;
Είχαμε προετοιμαστεί να μπούμε στις μάχες στους αγώνες με όλες τις εγγυήσεις με το μέρος μας. Με απασχόλησε περισσότερο το θέμα “των νεύρων” (της υπευθυνότητας) πάνω στο θέμα “ή νίκη ή τίποτα”.
Τι άλλαξε, προστέθηκε ή αφαιρέθηκε από το Baku μέχρι το Kazan;
Δόθηκε περισσότερη σημασία και έγιναν προσαρμογές πάνω σε θέματα σχετικά με την τεχνολογία των PSS, τόσο σε επίπεδο τεχνικής όσο και σε επίπεδο τακτικής. Σε συνδυασμό και με άλλες παραμέτρους φυσικής κατάστασης και ψυχολογικής κατάστασης που θα είχαν κάποια αξία για τους αθλητές.
Η ίδια ερώτηση, όπως και πριν τέσσερα χρόνια, αλλά για άλλους αθλητές. Μπορείς να μας δώσεις μια σύντομη περιγραφή πάνω στις φιγούρες (είτε σωματικής είτε από τεχνικής άποψης) που γνωρίζεις για κάθε έναν από τους τρεις αθλητές μας;
Μια “φιγούρα” για τον καθένα:
Nicolas Garcia Hemme: Αξία
Joel Gonzalez Bonilla: Αυτόνομος
Briguitte Yagüe Enrique: Φρούριο
Θα σταματήσουμε να λέμε μετά το Λονδίνο, ότι “ο Gabriel Esparza είναι ο μόνος επίσημος ολυμπιονίκης μας μέχρι σήμερα”;
Το εύχομαι και ελπίζω με όλη μου την δύναμη. Αποζητώ να δω τους τρεις αθλητές μας να ανεβαίνουν στο μεγαλύτερο σκαλί του βάθρου, στο όνειρο του κάθε αθλητή, στο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.
Τι σου αρέσει περισσότερο και τι λιγότερο στο ταεκβοντο του σήμερα;
Αυτό που μου αρέσει είναι και το ουσιαστικό, ότι παραμένει ένα άθλημα μάχης, μονομαχίας. Μπορεί να εφαρμοστεί η πιο αμφιλεγόμενη τεχνολογία πάνω του και αν αποτύχει, ελπίζω να μην του δημιουργήσει προβλήματα και να προσαρμόζετε όσο το δυνατόν καλύτερα και καλύτερα.
Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;
Σας συγχαίρω για την συνδρομή σας στον κόσμο του ταεκβοντο.
Gabriel σε ευχαριστούμε πάρα πολύ, ήταν πολύ ευχάριστο που τα είπαμε και ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.
Claudio Aranda, Exclusive masTaekwondo.com
www.masTaekwondo.com
info@mastaekwondo.com
Χρειαζόμαστε περισσότερη εκπαίδευση, περισσότερες δημοσιεύσεις, μεγαλύτερο μοίρασμα της γνώσης. Θα πρέπει να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα που παρουσιάζονται και όχι δικαιολογίες. Κάποιες φορές η λύση βρίσκεται (εξαρτάται από) στις λεπτομέρειες, αν δεν υπάρχει έτοιμη κάποια λύση τότε θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια (δυστυχώς όμως υπάρχει τόσο λίγη δημιουργικότητα).
Ήσουν ένας από τους πιο σπουδαίους αθλητές που έχει δώσει το ταεκβοντο και έως σήμερα είσαι ο μόνος που έχει κερδίσει επίσημα ολυμπιακό μετάλλιο για την Ισπανία, τώρα που έχεις αφοσιωθεί σε ποιο επιστημονικές οπτικές, κάτι που σε κάνει να βλέπεις το άθλημα μας από πολλές οπτικές γωνίες, ποιοι νομίζεις ότι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν έναν “φτωχά” προπονημένο αθλητή στο θέμα της φυσικής κατάστασης ή της ελλιπούς τεχνικής κατάρτισης λόγω έλλειψης τεχνικών μέσων, μπορεί ένας τέτοιος αθλητής να νικήσει έναν άλλον αθλητή που τα έχει όλα;
Η πίεση (που ασκείτε πάνω σε έναν αθλητή) τα αλλάζει όλα. Αυτός ο ψυχολογικός παράγοντας, κάνει μερικούς αθλητές με περιορισμένους πόρους (στην προπόνηση) να νικούν άλλους αθλητές που έχουν περισσότερους πόρους. Το να έχεις τέτοιους πόρους δεν είναι και συνώνυμο της επιτυχίας, κάποιος θα πρέπει να γνωρίζει πότε να “τρέξει” και γιατί. Πολλοί ελίτ αθλητές σε κάποια στιγμή στην καριέρα τους δεν αντέχουν να αντεπεξέλθουν στην αφομοίωση και στην ενσωμάτωση της πίεσης, κάτι το οποίο εγώ ονομάζω “βάρος του ανταγωνισμού”. Όμως στην πραγματικότητα, αυτή η πίεση-άγχος, αυτό το βάρος του ανταγωνισμού, είναι κοινός παρανομαστής στις ζωές των αθλητών, οπότε θα πρέπει να το αποδεχόμαστε ως φυσιολογικό. Θα σας πω ένα απόφθεγμα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, του Truman, για να σας χρωματίσω αυτά που λέω: “Όποιος δεν αντέχει την ζέστη που βγάζει ένας φούρνος, φεύγει από την κουζίνα”.
Όταν είσαστε αθλητής ή προπονητής, είχατε ποτέ την εντύπωση πως το άθλημα του ταεκβοντο είναι κάτι διαφορετικό από να "κρατάς" το χρονόμετρο, και κάποιες φορές να βγαίνει λάθος το ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος;
Θεωρώ ότι πρέπει να αναλογιστούμε τι εμπλέκεται σε αυτό που λέμε ταεκβοντο, συνεχίζει να είναι μια μάχη ανάμεσα σε δυο άτομα. Μια μάχη, που δείχνει ποιος είναι πιο έξυπνος (εύστροφος), ποιος είναι προφανώς ο ποιο καλός από τον αντίπαλό του στο να λύνει προβλήματα που ανακύπτουν μέσα σε μια μονομαχία, αυτό είναι που κάνει ιδιαίτερο το ταεκβοντο. Οι συγκρίσεις με άλλα αθλήματα θεωρώ πως είναι αδόκιμη και λάθος, άσχετα με το αν όλα τα μαχητικά αθλήματα έχουν παρόμοια διάρθρωση. Η σύγκριση με τα γνωστά αθλήματα ή/και τα αθλήματα τα "ενάντια στο χρονόμετρο", επίσης, δεν έχει νόημα.
Ο Juan Antonio Ramos και ο Joel Gonzalez, δυο αθλητές της ίδιας κατηγορίας βάρους, και οι δυο παγκόσμιοι (πρωταθλητές) για δύο φορές, και όμως τόσο διαφορετικού σωματότυπου, σε ποιο σημείο σωματικά, ο Ramos τότε και ο Joel τώρα, υπερίσχυσαν;
Διαφορετικοί σωματότυποι και διαφορετικά συστήματα σκοραρίσματος. Έχω εντοπίσει μόνο μια διαφορά μεταξύ τους. Ο John A. Ramos ήταν πολύ συναισθηματικός και ευαίσθητος αθλητής, και αυτό μερικές φορές δεν μπορούσε να το αντιπαρέλθει. Είχε καταπληκτική αντοχή και μεγάλη ταχύτητα, μπορούσε να εξαπολύσει μια σειρά από αλλεπάλληλα χτυπήματα σαν μια αλυσίδα και με γρηγοράδα.
Από την άλλη, ο Joel Gonzalez είναι πιο “ψυχρός” απέναντι στα συναισθήματά του και πάντα υπολογίζει τον “κατάλληλο χρόνο”. Είναι ο γρηγορότερος, όμως αυτή του η “ψυχρότητα” του δίνει καλύτερη δυνατότητα να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις, όπως και όταν αυτές προκύπτουν.
Πως τους είδες τους αθλητές μας (εννοώ από την μεριά της φυσικής τους κατάστασης) στο Baku και πως σου φάνηκαν στο Kazan;
Είχαμε προετοιμαστεί να μπούμε στις μάχες στους αγώνες με όλες τις εγγυήσεις με το μέρος μας. Με απασχόλησε περισσότερο το θέμα “των νεύρων” (της υπευθυνότητας) πάνω στο θέμα “ή νίκη ή τίποτα”.
Τι άλλαξε, προστέθηκε ή αφαιρέθηκε από το Baku μέχρι το Kazan;
Δόθηκε περισσότερη σημασία και έγιναν προσαρμογές πάνω σε θέματα σχετικά με την τεχνολογία των PSS, τόσο σε επίπεδο τεχνικής όσο και σε επίπεδο τακτικής. Σε συνδυασμό και με άλλες παραμέτρους φυσικής κατάστασης και ψυχολογικής κατάστασης που θα είχαν κάποια αξία για τους αθλητές.
Η ίδια ερώτηση, όπως και πριν τέσσερα χρόνια, αλλά για άλλους αθλητές. Μπορείς να μας δώσεις μια σύντομη περιγραφή πάνω στις φιγούρες (είτε σωματικής είτε από τεχνικής άποψης) που γνωρίζεις για κάθε έναν από τους τρεις αθλητές μας;
Μια “φιγούρα” για τον καθένα:
Nicolas Garcia Hemme: Αξία
Joel Gonzalez Bonilla: Αυτόνομος
Briguitte Yagüe Enrique: Φρούριο
Θα σταματήσουμε να λέμε μετά το Λονδίνο, ότι “ο Gabriel Esparza είναι ο μόνος επίσημος ολυμπιονίκης μας μέχρι σήμερα”;
Το εύχομαι και ελπίζω με όλη μου την δύναμη. Αποζητώ να δω τους τρεις αθλητές μας να ανεβαίνουν στο μεγαλύτερο σκαλί του βάθρου, στο όνειρο του κάθε αθλητή, στο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.
Τι σου αρέσει περισσότερο και τι λιγότερο στο ταεκβοντο του σήμερα;
Αυτό που μου αρέσει είναι και το ουσιαστικό, ότι παραμένει ένα άθλημα μάχης, μονομαχίας. Μπορεί να εφαρμοστεί η πιο αμφιλεγόμενη τεχνολογία πάνω του και αν αποτύχει, ελπίζω να μην του δημιουργήσει προβλήματα και να προσαρμόζετε όσο το δυνατόν καλύτερα και καλύτερα.
Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;
Σας συγχαίρω για την συνδρομή σας στον κόσμο του ταεκβοντο.
Gabriel σε ευχαριστούμε πάρα πολύ, ήταν πολύ ευχάριστο που τα είπαμε και ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.
Claudio Aranda, Exclusive masTaekwondo.com
www.masTaekwondo.com
info@mastaekwondo.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε