Η άλλη άποψη για τα "ηλεκτρονικά" στο TKD

Grandmaster Cheon

[Σχολιασμός]
Συνήθως σχολιάζουμε μετά το κείμενο ενός "ξένου" άρθρου. Σε αυτήν εδώ την περίπτωση όμως, θελήσαμε να κάνουμε σχολιασμό στην αρχή, ως ένα είδος προλόγου.
Στην αναζήτησή μας για πληροφορίες στον αστείρευτο και αχανή όγκο του internet, για να βρούμε ενημέρωση και γνώση, για να σας τις μεταφέρουμε, "πέσαμε" πάνω σε ένα παλιό, σχετικά, άρθρο (έχει ημερομηνία δημοσίευσης 12 Απριλίου 2011, ένα χρόνο πριν δηλαδή). Στο άρθρο αυτό εκφράζεται η γνώμη του Grandmaster Young In Cheon (άγνωστος σε εμάς, αλλά σεβαστός για τον βαθμό που φέρει). 
Η γνώμη του κ. Cheon είναι διαφορετική από αυτή που έχουμε εμείς, αλλά δεν θα ήμασταν ακέραιοι αν δεν δημοσιεύαμε και τις αντίθετες γνώμες.  
Αν και δεν είμαστε τελείως αντίθετοι στο συμπέρασμα που βγάζουμε από τα λεγόμενα του, ότι δηλαδή, τα προβλήματα στην διαιτησία μπορούν να λυθούν με εκπαίδευση, αξιολόγηση και "κρίση επί των κρινόντων" και με την συμμετοχή μόνο των ανθρώπων, χωρίς να είναι "απαραίτητη" η χρήση εξειδικευμένων ηλεκτρονικών μέσων, και αυτό είναι κάτι που, αν και θα χρειαστεί αρκετό χρόνο και προσπάθεια, εντέλει θα ήταν ίσως και καλύτερο από το να τα αφήσουμε όλα πάνω στα ηλεκτρονικά μέσα και τις "ελλείψεις" που θα παρουσιάσουν.

Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση, νιώθουμε και υποχρεωμένοι να κάνουμε την δημοσίευση, λόγω σεβασμού προς τον βαθμό του Granmaster. 
Τέλος, αν και το συγκεκριμένο άρθρο βασίζεται πάνω στο πως λειτουργούσαν οι θώρακες της LaJust, παρόλα αυτά, και το PSS της LaJust και το PSS της Daedo καθώς και όποιων άλλων εταιριών βγουν στο μέλλον, είναι όλα τους "ηλεκτρονικά μέσα", που έχουν ενσωματωθεί στους αγώνες ταεκβοντο και τους επηρεάζουν καίρια και άμεσα. 
Δεν μπορούμε όμως να μην σημειώσουμε το εξής, ενώ στο άρθρο αναφέρεται πως πρόκειται για το 1ο Μέρος από τα 2 (στο τέλος αυτού του άρθρου, ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει ότι, το 2ο μέρος θα δημοσιευθεί μετά από λίγες ημέρες), όσο και αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε το 2ο μέρος, και εφόσον έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από τότε που βγήκε το 1ο μέρος, θα υποθέσουμε πως το 2ο μέρος δεν γράφτηκε ή δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Αν διαβάσετε το άρθρο, θα δείτε ότι, ο Grandmaster λέει, πως έχει γράψει πολλά άρθρα για τα ηλεκτρονικά μέσα, που εκτός από το παρόν άρθρο, δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας (γιατί άραγε;). Οπότε μπορούμε ακόμη και να υποθέσουμε πως, ίσως το 2ο μέρος του άρθρου, "παράπεσε" σε κάποιο συρτάρι, στο γραφείο κάποιου συντάκτη... 

(Πηγή: MOOKAS.us, Taekwondo, Electronic Hogu Killing 95% of Taekwondo in Hopes to save 5%, Grandmaster Young In Cheon, Translation: Phillip Yun (2011/04/12)ㅣ reco:22)

[μετάφραση Σίμος Δαλκυριάδης]
 

Τα ηλεκτρονικά "βοηθήματα" σκοτώνουν το 95% του Ταεκβοντο με την ελπίδα να σώσουν το 5%

Μέρος 1ο από 2

Η χρήση του Ηλεκτρονικού Προστατευτικού Θώρακα (EBP) στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορεί να είναι το και τέλος του Ταεκβοντο, όπως το ξέραμε μέχρι τώρα. Κινούμενος, με αφορμή, από τα πρόσφατα λάθη, που έγιναν από την LaJust (από το σύστημα της) κατά την διάρκεια των Προκρίσεων για την Ολυμπιακή Ομάδα της Κορέας, έγραψα αυτό το άρθρο. Ήμουν μάρτυρας πολλών λαθών του EPB (Electronic Body Protector, Ηλεκτρονικό Προστατευτικό του Κορμού) και σε άλλες διοργανώσεις αγώνων, εκτός από τα Εθνικά Προκριματικά της Κορέας.

Έχω γράψει πολλά άρθρα εναντίον των EPB, όμως δεν είχαν την τύχη να δημοσιευτούν. Ήταν επιθυμία μου να δημοσιοποιήσω τα πολυάριθμα προβλήματα που προκαλούν στην κοινωνία (στο χώρο) του ταεκβοντο, τα EBP.

Το σκεπτικό σχετικά με τα EBP, είναι πως, είναι απαραίτητα για να προληθφεί η προκατάληψη και η διαφθορά στην διαιτησία και στους διαιτητές, εγώ όμως έχω διαφορετική άποψη:

Πρώτον, πιστεύω ότι η μεροληψία στο σκορ στους αγώνες δεν έχει βελτιωθεί με την εισαγωγή της χρήσης του EBP.

Βλέπω το EBP, περισσότερο ως τον "αποδιοπομπαίο τράγο" για τα λάθη των διαιτητών. Επιπλέον, θεωρώ ότι οι τεχνικές στο ταεκβοντο, έχουν επιδεινωθεί με όλη αυτή την προσπάθεια που γίνεται, για να συμμορφωθούμε με το νέο στυλ που έχει δημιουργήσει στο ταεκβοντο, η εφαρμογή των EBP.

Για παράδειγμα, το EBP μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παιδιά άνω των 8 ετών. Είναι προφανώς επιπλέον βάρος για ένα μικρό παιδί, που πάνω του ακόμα και ο απλός θώρακας θεωρείται βαρύς, να φορά ένα EBP, το οποίο είναι αρκετά πιο βαρύ από τον κανονικό απλό θώρακα.

Το κόστος, είναι επίσης ακόμα ένα θέμα, για το οποίο πρέπει να αναλογιστούμε. Ολόκληρο το σετ, κοστίζει χιλιάδες δολάρια, και επίσης, ένα EBP αγορασμένο από κάποιον ιδιώτη (για προσωπική χρήση) δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί από αθλητές σε αγώνες. Έτσι, κάθε διαγωνιζόμενος θα πρέπει να πληρώσει 45$ για τα ειδικά πατουσάκια με τους αισθητήρες, 20$ ως μίσθωμα για την χρήση του EBP και επιπλέον το κόστος συμμετοχής στην διοργάνωση.

Δεύτερον, υπάρχει η θεωρία ότι η απόδοση των πόντων και η καταγραφή του σκορ, έγινε πιο δίκαιη και πιο ακριβής, με την εισαγωγή του EBP, έγινε; 
Η συσκευή αυτή, ανιχνεύει μόνο τις κλωτσιές στον κορμό, κάτι όμως που είναι ένα σχετικά ελάχιστο ποσοστό από το σύνολο των τεχνικών sparring του ταεκβοντο. 
Η πλειοψηφία της απόδοσης των πόντων εξακολουθεί να γίνεται από τους διαιτητές/κριτές, όπως η περιστροφή στις κλωτσιές, οι κλωτσιές στο κεφάλι, οι γροθιές και οι παρατηρήσεις και οι ποινές. 
Πιστεύω ότι τα EBP δεν έχουν φτάσει ακόμα, να πραγματοποιήσουν ούτε το 50% από το ύψος των προσδοκώμενων από αυτά. Αντίθετα, έχουν αντιστρέψει τις βελτιώσεις στις τεχνικές του ταεκβοντο με τις ανεπαρκείς τους δυνατότητες που έχουν ως σύστημα. Είναι πραγματικά περίεργο, που πολλές φορές με μια περίεργη τεχνική που θα αποφέρει πόντο, να είναι σε πολλές περιπτώσεις και αυτό που θα καθορίσει τον νικητή του αγώνα και τελικά και τον πρωταθλητή στους αγώνες ταεκβοντο.

Κάποιοι μπορεί να αρχίσουν να αποκαλούν το άθλημα, όχι ως ταεκβοντο αλλά ως "ποδο-ξιφασκία" ("foot fencing"). 

Υπάρχουν σαφείς και προφανείς διαφορές μεταξύ του τακεβοντο και της ξιφασκίας. Τα ηλεκτρονικά συστήματα στην ξιφασκία δικαιολογούνται από το γεγονός ότι, και σε αντίθεση με το ταεκβοντο, οι κινήσεις στην ξιφομαχία είναι τόσο γρήγορες και φτάνουν σε τέτοιο σημείο, που να είναι αδύνατο να καθοριστεί ένας έγκυρος πόντος από κάποιο χτύπημα, ειδικά για το ανθρώπινο μάτι. 
Το ηλεκτρονικό σύστημα βαθμολόγησης, όμως, εξυπηρετεί εκεί έναν διαφορετικό σκοπό, από ότι στο ταεκβοντο. Αντί για να λυθεί το πρόβλημα με την αδυναμία του ανθρώπινου παράγοντα στην καταγραφή του σκορ, χρησιμοποιείται ως μέσο για να είναι αμερόληπτη η απόδοση των βαθμών στο σκορ.

Οι κριτές όμως, παραμένουν ως οι κύριοι υπεύθυνοι για την απόδοση του 80% των πόντων κατά την διάρκεια ενός αγώνα.  Το να εναποθέτουμε την ευθύνη για τους "λάθος" πόντους σε ένα σύστημα (EBP) ως τον "αποδιοπομπαίο τράγο", σίγουρα δεν θα λύσει το πρόβλημα της διαφθοράς και της μεροληψίας.

Φυσικά, η φήμη για αλλοιωμένες, μεροληπτικές αποφάσεις στο ταεκβοντο, έχει προκληθεί από μια μικρή μειοψηφία διεφθαρμένων διαιτητών και κριτών. Τυγχάνει να γνωρίζω ότι, οι περισσότεροι, η πλειοψηφία των διαιτητών, έχουν εξαιρετική κρίση και έχουν αφιερωθεί με πάθος στο να είναι δίκαιοι. Προτείνω, οι διαιτητές να αξιολογούνται με βάση τις επιδόσεις τους στο να είναι σωστοί, να έχουν ακρίβεια και ορθότητα στις αποφάσεις τους, συνολικά μέσα στον κάθε αγώνα.

Έχω μιλήσει με εκπρόσωπο της εταιρίας EPB, σχετικά με την "αναγκαιότητα των EBP μέσα στο τακεβοντο", όμως απλά μου επισήμανε ότι γίνονται συνεχώς βελτιώσεις πάνω τους, μέσω της συνεχούς έρευνας. Με ενοχλεί και μόνο η ιδέα ότι το ταεκβοντο χρησιμοποιείται ως ένα είδος επιχείρησης και απλά ως ακόμα μια άλλη αγορά προϊόντων, από τις εταιρίες αυτές. Αν οποιαδήποτε από αυτές τις εταιρίες, βλάψει σοβαρά την φήμη και τα ιδανικά του ταεκβοντο, ποιος θα φταίει; Σε ποιον θα αναζητήσουμε τις ευθύνες; Σε αυτούς και όχι στους εαυτούς μας;

Γιατί στην πυγμαχία, στο μπέιζμπολ, στο ποδόσφαιρο και σε άλλα αθλήματα, προτιμούνται οι άνθρωποι περισσότερο και πάνω από τα ηλεκτρονικά συστήματα; 
Οι λανθασμένες αποφάσεις είναι ακόμα μια πτυχή του αθλητισμού γενικότερα, στο ταεκβοντο ο μεγάλος βαθμός ενθουσιασμού που υπάρχει, απλά συμβάλλει σε αυτές τις αποφάσεις.

*Το 2ο Μέρος θα αναρτηθεί σε μερικές ημέρες*

- δημοσίευση:James Kim (james@mookas.us)